Se fa cad’an coma un pelegrinatge lo 16 de març a Montsegur per gardar viva la memòria d’aquel jorn de 1244 que los darnièrs defensors dels Catars capitulèron. Anaràn au « Camp dels Cremats » tan plan nomenat ont 215 « eretics » foguèron supliciats amb los metòdes doces que la religion sanctifica.

Ailàs lo plec de la terror religiosa a pas desaparegut. Aquí per celebrar una idèa, la de la libertat de conciéncia, e las valors de la societat d’òc d’aquel temps. E rementar la crudeltat infinida « d’una exterminacion e d’una terror continuada de gaireben un sègle » coma o reconeis l’Ernest Renan qu’èra pamens gaire amic daus meridionaus. L’importança europenca d’aquestes eveniments, la Simona Weil la ditz d’un biais remirable dins « L’inspiration Occitane » qu’es urosament e aisidament disponible dins un libròt das Edicions de l’Eclat. En mars tanben, lo 25, d’autres pelegrins anaràn a Malhana per onorar lo grand Mistral. Fasiá el un ligam fòrt entre son accion per la renaissença d’òc e lo temps daus trobadors e de l’escrachament de lor civilizacion que raionava per Euròpa tota. Per el, la lenga portaira e còr de la cultura, permetrà lo reviure das valors e de l’èime d’aquel temps.
« Car de morre-bordon qu’un pòble tombe esclau, Se ten sa lenga, ten la clau ; Que deis cadenas lo deslieurà »
La traduction de cette chronique sur Midilibre.fr