Diga ! A la una d’un grand quotidian parisenc setmana passada, dins lo patés d’amontdaut çò va solet, mas coma siái manhac, vos fau la traduccion en bona lenga nòstra : « Es que cau beure de vin davant sos enfants ? » Aquò ‘s aquò la question que se pausan.

En mai, brave mond, s’agís pas de se metre quatre litres de la Vilagesa darrièr la carrèla, de chimar per s’enchichorlar, se pintorlejar, se bandar ; se tracha pas de s’empegar a triple torn de clau coma una trida per vendémia… Non, se parla dins l’article de pauquetejar pas qu’un pauquet, amb mesura, a glopet, lo det menèl levat, vesètz ?

Òm se poiriá pensar tanben que l’article denóncia lo biais de forrupar de vin vengut mondan, esnòb ; de vin parla-ponchut que se la peta, aquel qu’a gost a tot levat a rasim, que se beu dins de salons de la moqueta espessa ; de vin que se decanta d’ora a de reng dins de garafas de cristal luxuosas de las formas farlabicadas e incrediblas ; de vin que se gargolha longament contra lo cèl de la boca e que fin finala s’escupís. Aquí se comprendriá qu’es pas un exemple bon per los dròlles.

Mas non, encara non. T’afortisson que beure pas qu’un veire de tisana de gavèl davant tos dròlles poiriá presentar per eles de consequéncias terriblas e catastroficas, que siás en drech de faire procès a tos innocents de parents per aver colorat ton aiga d’un deton de vinòt quand èras manidet o t’aver fach chucar un bescuèch après li aver fach faire saussòla dins son gòt.

Doncas vergonha a tu se non t’amagas de tos pichòts quand tastas au fruch de l’aubre de la camba tòrta. Se compren aisidament qu’a l’ora d’ara d’unes volguèsson pas pus faire d’enfants.

Vòls que te diga ? Fa longtemps que m’a passat lo temps d’anar fumar d’escondons dins los cagadors ; i vòle pas tornar per m’empassar un aramon quand i a los dròlles a l’ostau ! Aquela empega !

Enfin, es çò que ne dise, ieu !

La guinhada de l’IEO34. E, rau !

N’avètz aquí l’audio en cas que los de ràdio Lengadòc siagan a la ramassa per lo metre en pòdcats!