Atau la justícia ven d’o jutjar : l’emplec dau còrse es enebit a l’Assemblada de Corsega. L’an passat faguèron tot parièr per un fum de comunas catalanas que volián discutir en catalan. L’enormitat d’aquesta proclamacion e sa violéncia son impressionantas.

Aquesta Assemblada Còrsa, tan plan coma los conselhs comunaus, son viscuts per las populacions coma simbòls e còrs de la vida sociala daus territòris. Mas non, es faus. ‘De jure’son collectivitats en tutèla absoluda e son doncas de l’Estat. Còrses e catalans i son estrangièrs. « Estrangièrs dau dedins» coma ba disiá lo poèta occitan. E i devon parlar la sola lenga dau dominant qu’es París, qu’a decretat, coma o fasiá au Senegal o en Argèria, que dins son domeni sa sola lenga, lo francés, es autorizada. Còrses, catalans, bretons, occitans, avètz pas drech de parlar la vòstra lenga per parlar de vòstres afars perque son pas vautres mas dau dominant. Aquò tomba plan per rementar lo Robert Lafont que n’es ongan lo centerari. Teorizèt lo « Colonialisme Interior ». Avèm aicí la pròva bela qu’es plan viu e actiu e tanben un exemple bèl. Se lo Potina aviá coneissença d’aquesta decision mancariá pas de s’en servir per justificar çò que fa a Ucraïna qu’es a conquistar : « Vesètz plan que soi democrata, fau a l’ucrainian çò que fasètz au còrse. »

La traduction de cette chronique sur Midilibre.fr