Lo pache bon

Diga ! Sus las ondas de las bonas ràdios d’un còp èra, a la fin de cada bulletin de desinformacion, i aviá la rubrica de la Borsa. Doncas amigas, amics escotaires en cèrca d’un pache bon ne trapère un d’excepcional per vosautres. En dirècte de la Borsa dau Rieu Colomb e de la vinhòta de Pissa-saume, vejatz-aquí cars investisseires, cars accionaris putatius lo moment de dobrir grand las esgordas a la bona fortuna que vos tomba dessús : me daissère dire que lo pont de Milhau, o sabètz lo viaducte que tot lo mond badan, seriá lèu de vendre per mitat ! Òc-ben, avètz plan ausit : PER MITAT ?!

Aquela empega ! E se, nautres occitans, òm se la crompava aquela mitat ? Basta coma totòm, de far una lèva sus « E l’òc- asso », de ficar un còp de pè a la caissa negra de vòstre cercle, aquela qu’es recaptada còsta lo pissador dejós lo lièch e es blat ensacat, serem lèu collectivament proprietaris de la mitat d’un viaducte !

D’acòrdi, m’anatz dire, mas quina mitat crompar ? La rota que davala de l’ubac o aquela que monta cap amont ? A mon sentit, vaudriá mai s’ofrir aquela que davala per empachar la toristalha de nos envasir l’estiu que ven…

Tanben se poiriá copar d’un autre biais e crompar siaga la mitat dau costat dau Larzac, au sud de Tarn, siaga l’autra. Mas aquí vos cau pas pantaisar, pas jamai los avaironeses nos daissaràn lo peatge… Nos sòbra donc l’autre costat, la tèrra abandonada, la tèrra dau vent, de la nèu e dau lop. Mas qué ne faire ? Una jaça nòva per lo mostachut altermondialista ?

Vòls que te diga ? Esperem pas la luna vièlha, se cau mesfisar tanben de se far pas passar davant per los americans. Que, quand venguèron a Sant Guilhem e se ne crompèron la clastra, s’emportèron la partida nauta dins un musèu de Nòva Yòrk. Imagina-te que faguèsson çò mèmes amb lo viaducte, que se’n emportèsson la partida superiora sabe pas onte e nos daissèsson pas que lo trauc amb las sèt pilas… Auriam pas que los uòlhs per plorar e los pilars per faire pissar lo chin.

Enfin, es çò que ne dise, ieu !

La guinhada de l’IEO34. E, rau !