Gaire d’occitans sabon que lo Gai Saber es d’invencion d’òc. Encara mens per saber quel’Academia dels Jòcs Florals es l’academia literària mai anciana dau mond. Fa los 700 ansongan, sèt sègles, bèl atge !

I auriá motiu de n’aver un chic de fiertat. Mas lo pòble d’òc es mantengut dins l’ignorància de sa prestigiosa cultura que n’es una pietat. Adoncas en 1323 d’unes tolosans s’acampèron dins la « Subregaia Companhiá dels VII trobadors de Tolosa » e fondèron lo « Consistòri del Gai Saber » per precisar e gardar las règlas de la lenga e de l’art poetic dau Trobar. Faguèron sulpic una crida aus poètas per participar als Jòcs Florals, concors de poesia que dempuèi 1324 se fa cada an lo 3 de mai. Lo prèmi màger, la Jòia, es la Violeta d’Aur. La primièira anèt a Arnaud Vidal per un poèma a la glòria de la Verge. D’aquel temps, aTolosa anexada pels franceses aprèp las òrras guèrras de conquista, la doça Inquisicion senhorejava e terrorisava. Atau lo sol amor que se podiá celebrar èra lo de la Madòna ! Publiquèron tanben tre 1328 Las Lèis d’Amor, un nom requist per designar la gramatica de la lenga de l’Amor, l’occitan. Tot aquò inspirèt lo Richelieu per crear l’Academia Francesa que n’es la pichòta sòrre de 3 sègles la capdeta. Lo Gai Saber es sempre gaia resisténcia a l’absolutisme.

La traduction de cette chronique sur Midilibre.fr