LO RUGBI DEMPUÈI L’AN PÈBRE

Primièra mièg-temps

De segur, fasèm de William Webb Ellis e de son gèste erètge, iconoclasta e fondator de 1823 al Collègi de Rugbí un eròi mitic e adorat sus las tèrras planetàrias d’Ovalia, mas sèm forçats de reconèisser que las avançadas istoricas fan remontar la practica rugbistica plan mai luènh dins lo temps. Avèm sul sicut recampats unes documents escampilhats mas significatius que vos balham aicí, vist que las colonas d’Occitania-Olimpica nos foguèron refusadas.

Rugbí e preistòria

• La descobèrta del costat de Talteüll d’una dent d’adulte mas tanben d’una dent d’enfant o d’adolescent jos una pelena indica clarament la tenguda d’una partida (animada) de rugbí entre una formacion catalana e una formacion occitana, precedida d’un rescontre de dobertura entre los joves.

• Mai luènh dins lo temps, las recèrcas se perseguisson del costat d’Esperasan per saupre se la desparicion dels dinosaures dins la contrada seriá pas ligada a la practica dominicala del rugbí amb per pauma los uòus de las dinosauras. Fin finala : granda meleta e pas mai de dinosaures…

• Del temps de l’òme de Cròc-Manhon èra autorizat de mossegar las aurelhas de l’adversari jos la mesclanha.

Al temps dels emperaires romans

• A Brutús, lo Juli Cesar te trapèt un tampon que jamai pus se lo vegèt sus una pelena de rugbí.

• Aurèli èra especialista dels arrèsts de volada. A fòrça de cridar «Marc!» en plantant lo talon dins l’èrba, i ganhèt son escais: Marc-Aurèli.

• L’entrainaire diguèt al capitani: «Aqueste es pas plan valent! Per lo faire jogar, cal i gular dessús e te ven fòrt coma un caval.» 

• Dins una mesclanha, l’emperaire Nas-redond te prenguèt una pinha que li transformèt lo nas en pastèca!

• Carguèron l’Auguste de tustar penalitats e trasformacions.

• Tibèra èra un especialista dels off-loads: foguèt l’avant que liberèt lo mai de pauma aprèp contacte.

• L’emperaire Adrian èra plan/pas adreit.

• Ciceron se faguèt jamai a l’ovalitat de la pauma.

• Sus un tarrenc, lo Comòde èra pas dels mai comòdes.

• Cap d’esquipa voliá aver per arbitre lo Septime Sevère qu’arrestava pas de fiular.

• Teodòse foguèt fòrabandit d’aver pres una dòsi bèla d’esteroïdes.

• Caracallà aimava plan de marcar 44 punts per poder lançar son famós crit de guèrra: «Caraca-cac-caracallà!»

• L’Eliogabala demandava totjorn la bala: se preniá per un solelh e èra un pauc tròp individual.

• Valerian èra balès coma un mont.

• L’emperaire Numerian teniá lo planchòt, lo tablèu de la marca.

• Valiá mai pas d’aver Galèra dins son esquipa.

• Olibriús joguèt totjorn jos falsa licéncia.

• Lo Pompèu t’alinhava aisidament 200 pompas a l’entrainament.

Nòstres aujòls, los Galleses…

• Èra pas encara lo temps per Vercingetorix e sas tropas arvèrnas de raubar lo bloquièr a Brennús.

• Paul Voivenel, grand laudator del XV, pretendèt (dins un article non-paregut) que, coma Atila èra lo primièr dels Uns, portava lo n° 1 e jogava pilar. Aquò sembla falsièr, dins la mesura ont pòdes pas èsser pilar sol: te cal comptar sus un talonaire e un autre pilar per èsser en primièra linha e coma lo cap pòt pas compartir lo poder… Alara, vos revelam la vertat istorica vertadièra: los Uns jogavan a XIII; amb son n° 1, Atila èra l’arrièr: çò que li permetiá de dirigir las manòbras de sa tropa e de se lançar dins unas contra-atacas folzejantas.

• En brigalhant un vase a Soissons, lo Clovís inventèt lo còp-franc.

• D’un còp de còrna, lo Rotland, nebot de Carlesmanha, marcava la fin de las mièg-temps e de las partidas.

(de seguir)

Veshiga Roch

• Obelix va marcar l’ensag