La guinhada de l’IEO34 sus ràdio Lengadòc (en picant sus l’image)

Diga! Siái sortit ieu d’un vilatge de la plana lengadociana, qu’aviá quilhat enaut sa pòrta bèla de l’Edat Mejana, un relòtge de paret, de cada costat de la torre. Quand marcava la giroleta Tarrau, e que bufava lo vent coma un buòu, un costat dau relòtge s’alentissiá mentre que l’autre contunhavan de s’encaminar dapasset, çò que fa que los que trespassavan la pòrta anciana, viatjavan dins lo temps, de còps que i a de mai d’una mièja orassa abans que los emplegats de la comuna se risquen dins la viseta per tornar apariar los dos costats.

I aviá dins lo vilatge doas menas d’estatjants, los que fonccionavan a l’ora de l’endedins, e los que marchavan a la de l’endefòra. Quand los divise en doas categorias es pas complètament exacte que la Republica se mainèt de nos cambiar l’ora segon la sason e inventèt, quand ère jove, l’ora de Giscard que d’unes sonavan puslèu “in memoriam” l’ora de Berlin.

Doncas, per far lo plen de Seta, i aviá los de l’endedins e los de l’endefòra, los de l’anciana e los de la novèla e Tempeston filh de Tempèsta, reborsièr mostachut de la plena pèl, que senhorejava dejós lo pòrge e que sortissiá de son pochon, au cap de sa cadena, una mòstra en aur que lusissiá coma lo sorelh e que nos balhava a nautres drollets estabosits l’Ora, la sola, la de l’astre que coma ela dardalhava sos rais.

Vòls que te diga ? Lo grand felibre Arnavièlhe escriviá : « es pas un prefècte de París que nos reglarà l’ora de la mòstra ! » E ara Brussèlas nos vaudriá metre tot l’an a l’ora d’estiu, nos faire levar en ivèrn dins lo plen de la nuòch per que los escrologistas vilandreses pòscan far son jogging lo ser ? Vai te promenar ! Passèsson en fòrça, fariái ieu coma Renat-lo-Pitit, lo fraire de Liura-e-mièja d’Argelièrs, retardarai la mòstra d’una mièja oreta, lo temps de m’empassar un aperitiu de mai abans lo dinnar.

Enfin es çò que ne dise, ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau !