Per dire de n’acabar…

Al contaire, li agrada de contar (autrament, seriá pas contaire !) e a l’escotaire d’escotar. Mas, al cap d’un moment, lo contaire se calha sus una darnièra formula mai que jamai definitiva. A vos, ara, de contar e de trapar vòstre bais de clavar vòstres moments de paraula enrasigada. 

Vos es pas interdit de dire atal o autrament : E cric e crac, ai pro vist vòstres morres d’enfarinats. Alara, lo conte es acabat. E cric e crac, supòrti pas l’aire condicionat e lo conte es acabat. E cric e crac, cal sosténer l’artesanat e lo conte es acabat. E crac e cric, soi pas devin e lo conte es finit. E cric e crac, beurai plan un còp de vin e lo conte serà finit. E cric e crac, ne pòdi pas mai : soi desparaulat e lo conte es acabat. E crac e cric, plan luènh es l’infinit : alara, lo conte es finit. E cric e crac, contar es pas pecat, mas lo conte es acabat. E crac e cric, sentissi que pensatz mon raconte anacronic. Alara, sens un crit,m’arrèsti aquí. E crac e cric, la pèira es de granit ; la paraula/lo silenci es d’aur e lo conte es finit. E crac e cric, jaupa lo labrit e lo conte es finit. E crac e cric, lo prince èra fotogenic, mas i aviá pas Instagram ; alara, lo conte es finit. E crac e cric, de m’escotar, avètz rejovenit/vielhit e lo conte es finit. E crac e cric, de m’escotar, n’avètz un sadol e lo conte es finit. E crac e cric, mon conte val plan un ardit, mas es finit. E crac e cric, l’eròi es tot espelofit ; lo conte es finit. E crac e cric, sèm a jorn falit : lo conte es finit. E cric-crac crac-cric, balhatz-me una saca d’ardits e ne vos conti un de mai. E crac e cric, de mon istòria fasètz bon profit que lo conte es finit. E crac e cric, aquí çò que disiá un faidit e lo conte es finit. E crac e cric, lo conte es fantastic. ; sètz fantastics (E ieu tanben, soi fantastic), mas lo conte es finit ! E crac e cric, sautèri a l’elastic e lo conte es finit. E cric e crac, me colquèri dins un amac e lo conte es acabat. E cric e crac, me daissèron sul tarmac e lo conte es acabat. Patic-patac, prenguèri la carta a l’ATTAC e lo conte es acabat. E cric e crac, baissèri lo cap / me soi acaptat ; atal, esvitèri lo tomahawk e lo conte es acabat. La gordeta del Boçut ne conten vin, la lenga del contaire ne sap istòrias, mas la gordeta es voida, la lenga muda e lo conte es acabat. E cric e crac, soi plan cansat de trigoçar la cana de sèt quintals del Joan de l’Ors. Alara : lo conte es acabat  E cric e crac, lo pol/gal a cantat : Cacaracac ! e lo conte es acabat. E crac e cric, lo fuòc/lo lum s’es escantit e lo conte es finit. E cric e crac, lo fuòc/lo lum s’es atudat e lo conte es acabat. E patatric e patatrac, de tant parlar, soi patraca e lo conte es acabat. E crac e cric, tot es dit e lo conte es finit. E cric e crac, se canta que cante, mas lo conte es acabat. E cric e crac, e alara…, e alara lo Zorrò es arribat e lo conte es acabat.

E cric e crac, amb aquesta cinquena cronica sul sicut, s’arrèsta (provisòriament) una tièra bèla de possibilitats de clavar los contes. Mas, en plaça de los clavar, los cal deslargar ! Alara, un sol mot d’òrdre (de desòrdre) : contatz (comptam sus tu e sus vos !)… !!! Un còp èra/un còp serà… e acabatz a vòstre biais !

Crica-Craca Roch