Sant Vincenç, sant patron dels vinhairons, lo 22 de genièr. Mas aimariam plan saber qual ase foguèt lo primièr «podaire de la vinha»!

Aquí de  legendas, cortetas, sus Sant Martin e Sant Vincenç.

Martin de Tors, viatjava per la region amb son ase. Un jorn Martin, fatigat per sos longs viatges decidiguèt de se pausar, près d’un vinhal. Aviá estacat son ase en li daissant una bona longor de còrda. Aquel ase tirèt la còrda mal estacada e s’enanèt pasturar los brots joves de vinha e se regalèt de las fuèlhas polidas totas tendras.

Los monges foguèron en colèra davant lo sacatge! Martin se desencusèt pels degalhs causats. Mas per las vendémias, los monges estonats, recoltèron sus las vinhas talhadas per l’ase de nombroses e gròsses rasims chucoses e sucrats! Aquò se passèt per la Sant Vincenç, lo 22 de genièr.

Una autra legenda diguèt qu’aquela meteissa istòria seriá tanben arribada a  Vincenç!

Alara  es l’ase de  Vincenç  o l’ase de Martin lo primièr podaire? Cal sap?

Totjorn es, que  Vincenç es lo patron dels vinhairons e Martin es sovent associat als ases : «A  la fièra, i a mai d’un ase que se sona Martin».

Per acabar sus la vinha, una legenda sus l’origina del vin :

Un rei de Pèrsia auriá amolonat de rasims dins una gèrla. Crenhent los raubaires, marquèt sus la gèrla «poison».

Una femna de son arèm, delaissada, decidiguèt de n’acabar amb la vida. Trobèt la gèrla marcada «poison», levèt la cabucèla e beguèt lo liquid pensant se morir tanlèu! Mas aquel chuc li foguèt agradiu e li metèt lo còr en jòia. O prepausèt al rei que l’aprecièt el tanben e li acordèt tornarmai sas favors. Lo vin veniá de nàisser!

Adissiatz, brave mond e bevètz de vin d’aicí, amb moderacion de segur!