Caritat de veirina o solidaritat vertadièra?
A Bordèu, la polemica a l’entorn de la Nuèch del Ben Comun a tornat metre sus la taula una confusion que nos es fòrça familiara: aquela entre caritat e solidaritat. Dos mots sovent mesclats, mas que dison de causas plan desparièras. D’un latz, una serada que recampa de grands donators coma se la generositat foguèsse un espectacle. De l’autre, la critica d’un entorn politic qu’i vei una operacion ideologica amagada jos una aparéncia caritativa.
Denonciar l’intrisme politic dins aquela sòrta d’eveniments es legitim. Quand una accion caritativa ven un espaci de legitimacion ideologica, quand los besonhs socials servisson de fons d’ecran per de projèctes politics jamai clarament afichats, sèm pas pus dins l’ajuda desinteressada: sèm dins l’instrumentalizacion.
Mas mai prigondament, aquò pausa una question essenciala: volèm una societat fondada sus la caritat o sus la solidaritat? La caritat depend de la bona volontat de qualques unes, es arbitrària, selectiva, sovent verticala. La solidaritat, ela, se bastís sus de dreches, sus de politicas publicas, sus una responsabilitat collectiva: degun deu pas sa dignitat a un don caritatiu.
Quand la caritat pren la plaça de la solidaritat, l’estat social s’afeblís, las inegalitats se banalizan e los mai fragils venon dependents de la benvolença dels poderoses. Aquò es pas lo ben comun: es tot lo contrari.
Defendre la solidaritat, uèi, es pas una idèa abstracha. Es refusar lo glamor que masca las relacions de poder. Es exigir de mejans publics, transparents, universals. Es causir una societat ont la justícia sociala siá un drech, non pas una caritat.
0 commentaires