L’egalitat dels sèxes !

Diga ! Se trapa dins los archius departamentals d’Erau, un compés vièlh e revièlh de l’evescat de Lodeva, mitat rosigat per la ratuna, qu’un monge d’un còp èra dau nom de Joan Pèire de la Rovièira i consignèt en occitan ancian d’aqueste ròdol aquela istòria que vos vau dire aquí.

Lo 13 d’abrial dau bèl an de Dieu de 1096, lo vescomte Amadieu de Montagut, ric òme que teniá lo castèl de Clarmont d’Erau, partiguèt per la Crosada.A son fidèl amic Loís de Gissac donèt la clau de la cencha de castetat de sa femna, la polida Loïsa.

– Tè, garda-la te fau fisança ! Se dins cinc ans siái pas tornat, poiràs dubrir la sarralha !

Lo vescomte avià pas solament fach tres legas, èra pas rendut encara au pont de Ceiràs, que Loís arribèt coma un caluc sus son caval rossèl e li cridèt :

– Òu Amadieu ! Siás pas innocent ? M’as pas donada la bona clau !  

Vòls que te diga ? Aussisse ja los repotegals de las escotairas de ràdio Lengadòc. « Encara una istòria masclista que portada per los fantasmas masculins traspassèt los sègles dels sègles per nos venir enfectar encara uòi. » E auràn rason, las polidas, de romegar. Mas, ara las pòde rassegurar : l’egalitat dels sèxes es en camin. Se trapa aisidament sus internet de cenchas de castetat per òme e lo dire occitan equivalent dau francés « Trapar una cauçadura a son pè », lo dire calhòl : « Aquò es pas una gàbia per ton aucèl ! » sembla ara passat de mòda. Per tres francs sièis sòus, n’i a per totas las borsas -se gause dire-, gentas Dònas dormiretz tranquillas. Emai, coma per la bicicleta, i a de cenchas de castetat per mascle electricas. Solament aquí te cau la batariá…

Quand me passejarai per las vinhas dins quauques jorns coma saupre se lo podaire qu’ai en fàcia de ieu se carreja d’esquina la batariá dau cisèl o de quicòm mai ?

Enfin, es çò que ne dise, ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau !