Aprèp la pausa dau calimàs estivenc, setembre es tanben la dintrada das associacions. Forums o fièiras totas las comunas las celèbran amb fòrça proclamacions lausenjantas. Mas dins dos meses, pel vòte daus budgets, serà una autra cançon, la dau rabotatge daus credits. Es venguda un tube das collectivitats dempuèi mai de 10 ans.

 E lo nòstre Estat gloriós es pas en rèsta, escana las collectivitats e ruinèt d’a fons los emplècs ajudats. Demai ara se prenon totas l’inflacion aprèp la passa marridassa dau Covid que plantèt tota vida sociala. Aquò fa un tablèu negrassàs : l’associatum patís bravament. L’Antigòna das associacions de Montpelhièr (lo Clapàs) o mòstra plan amb 1000 estands ongan contra mai de 1200 fa gaire. Pasmens las associacions son lo laboratòri de la vida sociala. Son a la societat çò qu’es la recèrca per la sciéncia e la tecnica. Gaireben totas las politicas societalas sortiguèron d’experimentacions e de mobilizacions associativas. « Estalviar » en demesir los budgets de l’innovacion societala es tant intelligent coma las economias bèlas que faguèron per la recèrca. O vegèrem totes crudelament amb lo Covid. Alara « Ardits petits », contunhatz atau, de segur lo progrès progressarà !

La traduction de cette chronique sur Midilibre.fr