Diga ! Dins aquela França dau sègle XXI se ne passa totjorn de maduras. N’i a qu’an d’idèias a cochar defòra. Aquí la darrièira de la setmana passada : lo cònsol de Pantin, per promòure l’egalitat femna-òme, feminiza lo nom de sa vila per un an -pas mai cau pas galejar !- e fa de Pantin, Pantine !

Ne fa un polit de palhassa, una mariòta, una monaca de Pantin, patin, patan, pas res mas a capitat son còp mediatic. Se ne parla d’en pertot. Lo mond se trufan, seguisson l’exemple e fan de Mâcon, ma cona ; de Bordèu bordèla ; de Sant Etienne, Santa Etienneta  o de Juan das Pins, Joana das pinas, -òm se creiriá dins un filme de Pagnol- mas digús per te parlar de la condicion femenina… Auriá mièlhs valgut que demissionèsse aquel arlèri e daissèsse sa plaça de las bonas a son adjoncha, e tanben… sa paga. Mas, se ditz de son pichon nom Bertrand, aqueste cònsol màger e sabèm plan, tus e ieu, çò que te torna Bertrand quand li fas quauque ben…

Non. Agachem onte nos an menats de sègles de dominacion masculina, virem la pagina e passem a quicòm mai.  Cau anar fòrça mai luònh qu’aquela pantomima pantinenca, es lo moment de far resplendir la flor enversa cara a Raimbaut d’Aurenja, de metre cap-e-tot nòstra astrada collectiva entre de doças mans. Es pas complicat, macarèl, basta d’interdire au masclum de se faire portar per las eleccions, de governar entrepresas o de comandar e dirigir qué que siaga…

Vòls que te diga ? Antau farem. En mai, pintrarem totas las pancartas, capvirarem totes los noms, lo Clapàs tornarà clapassa e Seta, çò qu’es totjorn estada, un país que i fa set e e que lo mond i pompan coma de pompièrs.

Fe d’un afogat de l’Olimpic de Marselh !

La guinhada de l’IEO34. E, rau !

N’avètz aquí l’audio en cas que los de ràdio Lengadòc siagan a la ramassa!