Un conte indian amb una revirada occitana dau Miquèl Pedussaud.

Un estudiant, auturós e morrelevat deviá traversar un flume dangierós. Aviá pas qu’una sola  solucion : la barca e son menaire.

Mut e somés, lo barcatièr vièlh comencèt a remar amb diligéncia.

Subte, una volada d’aucèls trauquèt lo cèl e lo jovent demandèt al barcatièr :

–        Òme, as estudiada la vida dels aucèls ?

–        Non sénher, respondèt lo barcatièr.

–        Alara, amic, as perdut un quart de ta vida.

Un pauc mai tard, la barca passèt al ras d’unas plantas exoticas que flotejavan dins l’aiga del flume. Lo jovent tornèt :

–        Diga-me l’òme, as estudiada la botanica ?

–        Non sénher, sabi pas res de las plantas.

–        Alara te devi dire qu’as perduda la mitat de ta vida.

Lo barcatièr contunhava a remar pacientament. La lutz del solelh de miègjorn se miralhava  dins las aigas del flume. Alara lo jovent demandèt :

–        De segur fa longtemps que te’n vas per las aigas. Ne sabes quicòm de la natura de l’aiga ?

–        Non sénher, sabi pas res d’aquelas aigas nimai de las autras.

–        Òu, amic ! bramèt lo jovent. De segur te perdèt los tres quarts de ta vida.

Subte, la barca comencèt de prene l’aiga. Èra pas possible de tirar tantas aigas e la barca s’anava afondar. Lo barcatièr demandèt alara:

–        Sénher, sabes nadar ?

–        Non, respondèt l’estudiant.

–    Alara sénher, crenti qu’ajas perduda tota ta vida.

(Anonim, India)