Cresètz qu’ai l’anma Sud ?

Vaquí que lo departament d’Aude ven de cambiar d’identitat toristica. Adieu, lo país catar ! La referéncia serà gardada pels produits agricòlas e artesanals. Fa un trentenat d’ans (dempuèi 1992) que l’engana istorica se perseguís e que la confusion s’es establida entre un país catar e un país de Cocanha ont fa bon viure, bon beure e bon manjar e ont tot se trapa nomenat catar sens cap de referéncia istorica e, plan sovent, a contra-sens. Clubs d’espòrts de combat son atal catars. Sus un camp de fièra, vegèri fa pas gaire una proposicion de kebab catar (100 % tesson catar) e un burger catar qué vos permetiá de vos congostar d’un formatge local : lo cheddar ! Los exemples atal se pòdon demultiplicar. Lo cim estent los castèls « catars » consolidats a la demanda de la corona de França per susvelhar las termièras del reialme…

Mas semblariá que trenta ans fa vielhanchon per una marca e que caliá cambiar  per aver, çò ditz la presidenta del conselh departamental, jos cobèrt de consultacion democratica de 3 000 personas (que ne fasiái pas partida)  : « un raconte mai sensible, mai contemporanèu e mai federator » . E vaquí doncas l’aparicion de « L’âme Sud ». Mas d’èsser Sud de qué vòl plan dire ?

La precision geografica remanda a la cançon de Mauresca que canta que sèm pas Sud de França mas Nòrd mediterranèu. Coma los punts cardinals son complicats d’explicar sus una Tèrra redonda, podèm dire que nòstre departament-sud es de fait a l’èst de la vila tolzana, a l’oèst de la Mar nòstra, al sud de la Montanha negra e al nòrd de Pirenèus : es qu’aquelas precisions lo sudifican plan ?. Vesètz qu’aquò simplifica pas las causas, d’autant mai dempuèi que la region Provença ten fòrt e fèrme a se faire apelar : Sud en gròssas letras e Provença-Costièra d’Azur en mai pichon.

Notatz que nos trapar amb aquela indica Sud en Provença nos geina pas brica se Provença vòl dire Occitania. Atal, del costat de Banhòls e de Pont Sant Esperit venon d’inventar una novèla destinacion toristica que se ditz : Provença occitana e que ramosa 44 comunas . Alara, aquí, pauròts, compreni de mens en mens : 44 comunas fa plan pichon alara que, de fait, tota Provença es occitana.

Entre Tolosa, Montalban e Albi, Italia punta lo cap de son nas que nos trapam ara en Toscana occitana  : valent a dire que lo territòri existís pas per se, mas coma referéncia o imitacion de la contrada italiana a l’entorn de Florença .

De segur, an causit una calligrafia pretendument modèrna per capitar d’escriure d’un biais vesible cinc mots : L’Aude, l’âme Sud, amb una color calorosa pel fons de l’aficha (a çò que dison)  : l’irange (mas Aurenja es en Provença !), una color que revèrta cap de realitat locala (benlèu la mèscla de la sang e de l’aur, mas dobti que l’agéncia de comunicacion se siague apiejada sus aquesta referéncia ; e l’irange es bona per èsser plumada !).

Parafrasant lo poèta, acabarai aquesta cronica sus aquela question : « Departaments inanimats, avètz-vos doncas una anma ? » Se la responsa es positiva, sus tot lo territòri de la lenga nòstra, seriá melhor qu’aquesta anma siá… occitana !

Multi-lateral Roch