«L’istòria oficiala es un pairòl traucat d’onte fugís la vertat!» Provocacion? Qual la diguèt? Pas ieu. Aquò sortiguèt de la boca de l’Ives Roqueta, dins las annadas setanta.

Èra dins una vesprada «Occitana», en 1976 a Cessenon d’Òrb (Erau) organizada pel Cercle Occitan de Besièrs dins una sala comola. Se trapèron tres moments fòrça importants.

En primièr lo Claudi Molinièr parlèt de l’istòria e de la cultura occitana, puèi  Maria Roanet  cantèt: cançons tradicionalas, adaptacions  e creacions, enfin siaguèt lo torn de l’Ives. Mèfi!

E l’Ives, pendent una ora, te parlèt: dels trobadors, de la colonisacion de l’occitan, de la «Florida francesa» («lo bronza-cuol d’Euròpa»), la vergonha de parlar la nòstra lenga…, en un mot una brave charradissa mas amb d’anecdòtas risolièiras, aquò èra de l’Ives Roqueta!  Es dins aquesta vesprada que diguèt aquela frasa polemica amb d’exemples coma: « los nòstres rèires los galleses» o lo Miègjorn vist de París amb los estereotipes: «solelh, contar de colhonadas, far prangièra…». Lo mond picavan de las mans!

Acabèt amb una istòria risolièra , un pauc politica. La contarai benlèu un autre còp. Puèi daissèt la paraula al mond. Dos o tres contèron, se desencusant de parlar mal l’occitan, encara aquela vergonha que nos fa cagar dempuèi annadas e annadas!

Aquò èra fa mai de 45 ans!

E ara? Cossí far per l’occitan, la lenga, la cultura ? Bolegatz vos, cal dire çò que volètz per l’occitan!

Zon , al còp que ven!

Podètz escotar  «Lo Mescladís» de Bobí sus Ràdio Lengadòc e Radio Lodève.