Per èsser brave, quand siás pichon, t’explican que se cal pas trufar del nom d’ostal (atal se ditz en lenga nòstra ; e non pas : nom de familha, coma d’autres) del monde.

Sens n’arribar a n’aquesta extremitat, se sap plan (e pr’aquò faire, vos es indispensable de vos procurar lo libre-recensament d’Andrieu Lagarda, mes en forma per son filh, lo Cristian : Dictionnaire des noms de famille en pays d’Oc – ed. Letras d’Òc ) cossí espeliguèron aqueles noms en prenent en compte d’indicas personalas coma luòc de vida, mestièr, caracteristicas fisicas, comportaments, escaisses,… Un estudi (gaire) apregondit nos permet (en exclusivitat) de nos acercar del perqué del cossí de l’inspiracion d’artistas (pintres, escalpraires, musicaires, escriveires,………) reconeguts d’aicí e d’endacòm mai. Atal, podèm afirmar sens crenta de contradiccion, que :

• Goya èra un brave goiat. Velasquez pintrava sus velas e non sus telas. Velasquez navegava sus un barcòt de velas a Cadaquès. Froment rosegava crostets de pan. Rembrandt s’installava a l’abric d’una branda. Durer defendiá lo devolopament duradis. Brueghel foguèt precursor de l’art brut. De Vinci èra un pauc/bravament rassega. Miquèl-Angèl amaguèt sièis tinas dins una capèla. Van Dyck voliá aver son nom dins lo diccionari ; son filh, Moby, partiguèt caçar la balena. El Greco jamai anèt a Atenas. El Greco ensenhèt a cantar a sa dròlla, la Julieta. A ! surfar sus las èrsas verdas de las mars de Vermeer ! Veronèsa pertot èra d’aise. Rubens preparava lo risottò amb lo ris de l’oncle Bens. Los fraires Le Nain èran una familha de grands pintres. Nicolau Poussin èra un brave polhastre. Rafaèl èra pas un sant (/Rafaèl). Arcimboldò èra un mèstre per preparar la ratatolha e la piperada. Arcimboldò beviá plan mai que d’aiga. Fra Angelicò virèt mens de films que la marquesa Angelica. A ! lo roge de las fragostas de Fragonard ! Juan Gris èra un brave colorista. Turner èra sovent embrumat. Gustau Caillebote canturlejava : « Ò calha, bèla calha… ! ». Lo Van Gògh l’ausissiá pas d’aquesta aurelha (benlèu de l’autra). E ne beviá de marquisetas lo Gauguin ! Per temps de chavana, lo Puvís sortissiá sasir los laucets dins sos quasernets. Millet se noirissiá de milhàs (D’autres dison, per contra : Millet capitèt jamai la coseson d’un pairòl de milhàs). Teodòr Géricault èra un trompetista de primièra. Delacroix de crotz en crostet e crostas. Delacroix lo trapèron los braces en croses dins la posca. Manet èra un brave tòca-manetas. Odilon Redon pintrava redonds dondèna. Magrite magrissiá, magrissiá… Quant de tirons pintrèt Dufy ? Guilhèm Klein clucava de l’uèlh per fotografiar. Ingres trastejèt entre lo pincèl e lo violon. Antòni Tapies daissava res jol tapís.Gustau Doré mi-fa-sòl. Lo Durain pintrava al burin. Buren crompa lo burre en colonas. Lo factor Chaval fasiá la virada a bicicleta. Maria Petiet èra una brava ruscadièra. Mozart se noirissiá de mozarèla. Joan Cocteau èra jamai dorièr. Joan Bodon jogava de la cabreta, e pas de la bodega.