Diga ! D’unes per s’encogorlar pas a l’americana en mendicant bonbons -e de còps, au vilatge, plombs de caça o sal gròssa- ressuscitan Martror una fèsta vièlha coma l’an pebre e se sarran antau de las originas de la Totsants dels catolics que volián defugir a tot pèrdre.

D’autres te van reviscolar -per Cogorlís e per exemple !- la fèsta celtica de Samhain e lo plan conogut repic de « nòstres davancièrs los Galleses ».

« Rai la mòrt ! » t’auriá dich lo Joan Maria Pèire, cadun la sieuna, cadun sa vertat.

Volètz que vos diga ? Çò que me fa desparlar uòi es quicòm mai, un eretatge de la covid, lo tele-enterrament qu’es a s’espandir per lo país au brutle, mai vite qu’o faguèt en son temps la marrana. Doncas se n’i a un que te defunta, un pròche pas tan pròche e que te vòls pas faire cagar d’anar a sas enterralhas -de tot biais el vendrà pas a las tieunas- zo ! zoom e la visio. E coma per lo cors d’occitan, pòdes copar la camera, lo micro, beure lo cafè o lo pastagàs en demorant en braietas o en eslip, anar podar la vinha tot daissant creire que siás aquí darrièr ton ordinator desconsolat e tot aquò sens donar res a la quista !

Nautres sèm puslèu família, emai amb la cosinalha. Avèm los cosins primièrs que d’unes dison germans ; los cosins e puòi los cosins d’enterrament que crosam pas que de temps en quora dins los cementèris. Aquela mòda de las visio-enterralhas nos venguèsse ne seriá finit d’aquelas relacions episodicas, mòrts a tot jamai los cosins d’enterrament, tugats per çò que dison lo progrès. Mas coma faire per assistir a sas obsèquias ?

Enfin, es çò que ne dise, ieu.

La guinhada de l’IEO34. E, rau !