Un cas de senepiu ?? (1)

Una istòria sul trabalh de la vinha e las aventuras d’un jove « Soubessòl » qu’ajudava son paire, i a una cinquantena d’annadas al desmagencatge. Èra pas de gaujor de còr mas l’istòria es pro comica e coneisserem lo desnosament la setmana venenta !

Tre ma prima adolescéncia, mon paire me menava amb el a la vinha, per li balhar la man. En junh, lo desmagencatge consistissent al derrabatge de las sagatas sul cep, m’exasperava ! La matinada èra longa a la raja del solelh. Los dotze còps de miègjorn al cloquièr metiá fin al suplici. Après lo repais, tota la familha fasiá la dormida dins l’escur de l’ostal als contravents barrats. Cap a 4 oras, ma libertat retrobada rejonhiái Norbèrt lo vesin de mon temps e partissiam explorar la campanha. Lo long d’un camin, la partença furtiva d’un mèrle aviá airejat son nis a la forca d’un casse. Los aucelons encara cecs dreçavan lor bèc grand dobèrt. Capturàvem alara de moscas, formigas, o de pichonas sautarèlas e balhàvem la becada. Aquel jorn, ges de vermena e solament de canilhas plan polidas que depausavi primièr delicadament dins la pòcha de ma camisa abans d’escalabrar dins l’arbre puèi de las lisar dins lo gargalhòl jaune dels aucelons. Lo repais servit, nos alunhàvem lèu mentre que lo coble de mèrle inquiet piulava a l’entorn del casse. Après aver capturat qualques cigalas, èrem tornats cadun a l’ostal per lo sopar. E mentre qu’ajudavi mon paire a sortir la taula de la cosina per manjar defòra, sentiguèri de prusors al ventre. E passèri lo temps del repais a me gratar per dessús mon tricòt aquí ont la pèl èra irritada.

(seguida e fin la setmana que ven))