De las vacas e de la literatura

Perseguissèm nòstre passionant estudi literari en nos interessant (de prèp o de luènh) mai que mai a d’escrivan-a-s occitan-a-s dels sègle 19, 20 e contemporanèus. Bona novèla: aqueles resumits son meses al programa de la licéncia de literatura de l’Universitat Popòl-e-Valeria del Clapàs! Doncas, legissètz e revisatz plan coma cal, amb concentracion e esperit critic!

– La bèstia del Vacarés: una vaca o res?

– Pey de Garròs: just la carn e l’òs.

– Los vèrses de Godolin an lo gòst d’òli de captòrta.

– Jansemin se perdèt en camin.

– Las edicions J’ai Lu an pas publicat Victòr Gelu!

– Teodòr Aubanèl montava lo tibanèl per vendre milgranas.

– Caliá sa partida de manilha setmanièra al Romanilha.

– Mistral escriviá pas los jorns ont bufava la tramontana.

– E lo Blader segava lo blat: zo-zau, la dalha!

– August Forès fasiá plan de causas.

– Aquiles Mir se marquèt pel trail Ladèrn-Cucunhan: Del lutrin al curat (principalament pels punts de ravitalhament).

– Filadèlfa viviá en Bigòrra, país dels èlfes e de las èlfas.

– Vermenosa, sens vèrmes dins las noses nimai dins l’aligòt.

– Antonin Perbòsc e per tota la tèrra d’Òc.

– Prospèr Estieu, poèta de las 4 sasons.

– Un sol crit pel Paul Albarèl: Viva lo vin!

– Enric Molin molinava plan la lenga d’òc.

– Èra manja-crestians lo Pèire Pessamessa?

– Renat Nèlli, cigarreta als pòts, exemplar unic de l’onèste òme.

– Urosament que Max Roqueta escriguèt Lo Secrèt de l’èrba abans la comercializacion del glifosata.

– Robèrt Lafont posava son inspiracion a la font de Nimes.

– Felix-Marcèl Castan, las arts e las letras.

– Sèrgi Bèc, gralha negra e galina blanca per una nuèit fendasclada.

– Joan Bodon demandèt entresenhas al cantonièr de Crespin per escriure La grava sul camin.

– Marcèla Delpastre, quasernet a la man, al pè d’una figuièra.

– Joan-Maria Petit, un grand poèta occitan.

– Lo Leon aviá mai d’unas còrdas a son art.

– Pèire Gogaud tornèt montar fins a l’uèlh de la font.

– Lo dissabte, plaça de las Èrbas, lo Ramon Gogaud preniá lo cafè amb la Melia e la Zelia.

– Sauvar de las aigas l’OGC-Niça, tal èra lo prètzfach de Joan-Luc Sauvaigo.

– Marcèu Esquieu, lo moviment permanent.

– Al Carnaval de Bisan, lo Miquèl Decòr se mascava en taisson.

– Lo Rotland Pecot decidèt d’aver rason d’aicí fins a Afganistan.

– Joan-Pau Creissac a la vinha amb l’andusac.

– Pensatz que lo Feliç Daval es d’aicí?

– Joan Blanc bufa coma un vent terral.

– Joan-Frederic Brun, sciéncia-ficcion al Clapàs.

– Cada dissabte, lo comissari Danguilhem pren l’aperitiu cò del Joan Ganhaire.

– Lo prerafaelita Micheu Chapduelh acompanha lo Dalai-Lamà dins sos desplaçaments.

– Lo leberaubre, aubre de paraulas.

– Larzac faguèt la bona causida d’escais e dobriguèt la pòrta a l’estrangièr del dedins.

– Florian Vernet, aligança de la linguistica e de la ficcion.

– Joan-Glaudi Sèrras, la pluma d’un rascal lexical.

– Crosar Robèrt Martí e se pèrdre dins l’ombra doça de la nuèch.

– Andrieu Lagarda: la lenga, los contes e la pedagogia… Un grand obrièr.

– Entre Mont Blanc e Sant-Jaume, la pluma del Sèrgi Viaule corrís e camina.

– D’unis pretendon que Loïsa Paulin èra la grand’tanta de Paulin Cortial…

– Se daissar menar per la temptacion de legir los escrits de Miquèla Stentà.

– La saca d’Aurelia refofa de poèmas.

– Franc Bardou escriu mai aviat que son ombra.

– La Paulina qu’a maquina per escriure vèrses.

– A l’estanquet, Silvan Chabaud comandèt una maurèsca.

– Disèm Òc als escrits del Brunò Peiràs !

– Tot poèta occitan se crei trobador.

– Se, d’aprèp l’Ives Roqueta, lo poèta es una vaca, sabètz se las vacas son poètas?

Escrivassièr Roch

NB1: Amb totes sos escaisses a la signatura de sas cronicas, l’Alan Roch ne poirà escriure un libre personal e multiple.

NB2: Las doblidadas e los doblidats d’aquestas tres tièras seràn (benlèu) presents un jorn sus una quatrena (o una cinquena) tièra. A virar vòstras paginas!