La cronica dau Joan Loís es sus ràdio Lengadòc, en picant sus l’imatge i tombaretz. 

 Una Lei istorica la se podèm espepidonar e se’n congostar. Coma lei prepausada per un deputat deviá èstre corteta amor que tot se dèu clavar del temps pichon d’una fenèstra parlamentària de 2o 4 oras. Tròp d’articles estira la discussion e mena a l’annulacion de tot. Se vejèt plan au Senat que lo vòte finau se faguèt a 5 minutas de la fin dau temps acordat. Dètz de mai e tot èra annulat. Doas part dins la lei, çò qu’es de la societat e l’ensenhament. Per la primièira ganham la senhaletica bilingüa de pertot. De segur se fa, mas es contestat en justícia coma o mostrèt l’afar de Vilanòva de Magalona. Per nautres tot va au revèrs. Lo principi generau dau drech es que tot çò qu’es pas enebit es permés. Per las lengas nòstras es au contrari : tot çò qu’es pas permés es enebit. E coma i a pas res de permés, cal marcar dins la lei cada autorizacion. Idèm pels signes diacritics, nom saberut per dire çò qu’es diferent dau francés. Atau fins ara Nuñez aviá son nom pres a l’Estat Civil que ven de l’espanhòl. Mas lo breton Fañch aviá pas drech au tilde. Ara es permés coma lo ò d’òc. Autra regularizacion : las lengas regionalas son Patrimòni de França dins la Constitucion (Art 75-1) mas èran pas integradas au Còde dau Patrimòni ! Aqueste Estat es espantant de tranquila marrida fe. Ara es fach !
Traduction à retrouver sur Midilibre.fr