A TU, VAI ! LA TALVERA, TOTJORN ENGATJADA…

La Talvera : se sap lo trabalh bèl que menan dempuèi Còrdas del Cèl lo Danièl Loddò, la Celina Ricard e lor còlha de la Talvera dins los domènis dels collectatges de las musicas tradicionalas, dels contes, de las tradicions popularas : rescontres e collòquis, publicacions, conferéncias, mòstras… e tanben l’animacion dels balètis.

Mas a l’encòp, La Talvera (talvera.org) contunha d’escriure, d’enregistrar, de faire clips sus tèmas istorics e contemporanèus. Es plan la tòca de lor disc novèl, refofant de vam e de ritmes, amb unes tèxtes ciselats, titolat d’aquela expression plan coneguda : « A tu, vai ! » e que compren 14 tròces sens concessions e amb referéncias bèlas a cants populars, situacions presentas, rampèls istorics :

– Los papièrs denóncia lo nombre important de formularis d’emplenar de la naissença a la mòrt (bon, es un pauc retrò : lo còp que ven caldrà faire un tèxte sus la dematerializacion…)

– Un jorn en passejada torna sus la desertificacion rurala

– N’i a pro gadan abòrda las preocupacions ecologicas e climaticas : « Sèm a mand de far de la tèrra un bordilhièr mai que gigant. »

– Amb Libertat, liberdade, aprèp la repression en Catalunya (e abans los temps de confinhament), lo grop constata que demòran estacs de faire tombar coma cantava Lluís Llach

– Carnaval celèbra las grandas fèstas anonciairas de la prima : Lo carnaval que mai m’agrada carga un masca batalhièr e se cara cada annada de fotre un tiran sul lenhièr.

– Anuèit a la Talvera convida l’estrangièr a descobrir la malasòrt del país d’Òc : Te vendon de tamarres per de pèls de vison e de castèls catars dins lo mendre canton e un país sens arma, sens rebat ni color.

– Buta butèrna rampèla lo mèrle trufet del temps de las cerièras ara que la Republica camina a recuolons.

– Coma una idèia del desertor del Boris Vian dins Triste lo cèl, mas aquí l’afar es contat per la femna d’un mutinat de 1917, fusilhat per l’exemple : Ò mos enfants, escotatz plan ; a la guèrra cal pas anar e çò melhor per i escapar es ben encara de desertar e se vos fòrçan a obeïr vos cal faire coma Martin. Qu’un omenatge siá rendut als mutinats desconeguts.

– Sus la rota de las chicanas ramenta la luta contre l’aeropòrt de Nòstra Dama de las Landas (lo grop participèt al concèrt d’una manifestacion bèla) : Nòstra Dama de las Landas segur deman vendrà la sorga amai la planca per totes los combats.

– Tot çò qu’ai descriu los capviraments portats per l’amor.

– M’es contrari lo trabalh : a partir d’una cançon tradicionala, l’expression afortida del dreit a la pigresa !

– Lo reiet dels cons senhoreja dins plan de païses.

– Lo rossinhòl salvatge apren de sas experiéncias e A tu, vai pausa la question fondamentala : « Val mai èsser lop o canhon ? Manjar plan o patir misèria ? »

Vesètz, de qué transformar un recital en moment de reflexion e tanben de solidaritat dels pòbles !