♫. Omenatge a G. BRASSENS. (Seguida).

Estròfa n°3 de la Suplicasupplique.

Quand mon anma aura pres son vòl a l’orisont

Vèrs las de Gavròche e de Mimi Pinson,

Las dels Titís, de las Grisetas,

Que vèrs lo sòl natal mon còrs siá remandat,

Dins un « sleeping » del París-Mediterranèa,

Terminus en gara de Seta.

Uèi, 11 de setembre de 2021, serà una jornada d’omenatge a las 2977 victimas dels atemptats del 11 de setembre de 2001 en America, dont mai de 10 % de pompièrs. Foguèron seguits de plan maites, en França en particular, al jornal de Charlie Hebdo, al Bataclan, que lo procès se ten actualament, e tant d’autres. Vai te’n saupre s’aquelas nafraduras se poiràn escafar un jorn. De tot biais, sembla pas possible per las familhas de las victimas.

Alara, per nos alunhar d’aquela granda tristesa, vòli virar mon agach sus quicòm de risolièr, que nos amusa e nos apaisa, coma una esclarida dins aquel jorn de solidaritat amb totas las familhas de victimas.

Sont los mots d’enfants, diches amb una innocéncia que malurosament se pèrd a flor e a mesura que la maduretat nos aganta. Son de pampalhetas de solelh que cal pas mancar d’escriure sulpic per ne gardar lo sovenir.

Vaquí una seleccion de ma colleccion personala :

Davant lo breç d’un enfanton :

– Mas es una bebeta ! (femenin de « bébé »).

Lo paire : vau metre un pauc d’òli a ta bicicleta.

– après apondràs de vinagre.

A l’aurelha de la mamà :

– Vèni, te vau dire un pichòt sucrat.

A taula davant un bon plat :

– Es plan grafinhat ton plat.

La dròlleta que se pren per una granda :

-Ara soi pas pus petita, soi grandita.

Per traversar la carrièra la mamà ditz : baila me la man :

-Non, ai pas lo temps.

Dintrant de l’escòla :

-Uèi avèm aprés un accent que se sona « l’accent corneflake » (circonflèxe).

L’enfant, plen de botons :

-Lo medecin a dich qu’es a causa de la canilhas professionalas (processionàrias).

Un moissau t’a picat anuèit, e as fach una reaccion violenta :

-Ieu ? ai pas res fach, dormissiái !

Vèni que te vòli faire un poton :

-Non es pas de besonh, me ne faguères un ièr e l’ai gardat.

Bailant de bonbons a l’enfant : Ne donaràs a la Cecília. Sas que ela quand n’a t’en baila totjorn :

-Se n’a a pas que de manjar los sieus.

Non te cromprarai un fusilh, sabes qu’aimi pas las armas :

-Mas, Mameta, es pas per tu lo fusilh, es per ieu !

Al pargue dels dinausòres de Mèsa, l’enfant en plors :

-M’aviás promés qu’èran vius !

Mas diga, t’ai res promés de tot, d’alhors serián plan tròp vièlhs !

-Mai vièlhs que tu ?

Sabes pas per de qué de còps la Tèrra tremola ?

-Quand la tèrra tremola es per çò qu’a freg.

Dintrant de l’escòla :

-Mamà, a l’escòla fasent pisson, ai fach lo judò (rag d‘aiga).

L’enfant se ten la tèsta : Te siás fach mau a la pòrta ?

-Non, me soi fach mau a la vabo.

La mamà contenta de son enfant : As fach quicòm de ben aquí. Te felicite. Son fraire :

-E ieu, me fas pas licite ?

Parlant d’una dòna vièlha :

-Es vièlha tant coma Mamisalèm (Matusalèm).

L’enfant e la carchòfa :

-Mamà, de qu’es aquel « animò » la carchòfa ?

Es pas un animal, es un legum !

-Alara per de qué a un pichon còr ?

S’amusant a maquilhar la filheta : ara te vai faire una mosca.

-E puèi i faràs las alas ?

La grand anonciant la mòrt de son reire grand a l’enfant, ajusta : se n’es enanat al cèl.

-A òc ? e…a pres l’avion ?

La drolleta – 5 ans – que ven de faire un bestitge, se fa cridar per la maire. Li respond :

-E ben ieu, me’n vau préner una « colòc » amb ma grand de Mèsa.

L’enfant que vau pas morir :

-Ieu quand serai grand, farai lo Paire Nadal, entau serai pas jamai mòrt.

Cal reconnéisser que tot aquò manca pas de logica, amai que siá pas la nòstra…

Ivona BEAUME (amb la collaboracion a gràtis de qualques enfants).

Mèsa lo 11 de setembre de 2021.