Lo progrès que progrèssa sens relambi a per mantrà novèla la desmaterializacion, mot un chic escur que fa soscar. Tot i deu passar e quitar la matèria qu’es pesugassa e entrepacha tant la rapiditat. Tot se deu faire lèu-lèu e a l’instant coma lo corrièr electronic (encara qu’aquí i aja suspicion de materialitat desplaçada e amagada).

Consequéncia dau movement, dins las administracions, la medecina o la banca, trapam pas degun. A crèire que i a pas mai d’emplegats. Aquò s’espandís e ara ‘Degun’es la persona mai presenta. Se telefonatz per un servici es la cachavièlha daus respondeires que s’amusan de nos faire jogar coma de nenons : « Picatz en 1, picatz en 4 e esperatz ». L’espèra longanha nos mena a d’autras maquinas parlantas o remanda a de sits internet que son de vertadièrs copa-caps. Au supermercat tanben es’Degun’que remplaça la caissièra. Sulpic mesuram la brava materialitat d’aquel trabalh que se devèm pelar amb de maquinas encanhairas d’injonccions nècias. Aquela desmaterializacion fa chifrar. Sembla assegurat que l’umana condicion siá plan facha de materialitat concreta, que cadun se l’aima, s’afana de se la coconar e sembla pas preissat de se la quitar. Quala serà sa plaça d’avenidor ? Pr’amor que çò que vesèm de longa es que desmaterializar significa desumanizar.

La traduction de cette chronique sur Midilibre.fr