Lo temps das eleccions das collectivitats es importantissim pel monde associatiu. Cal doblidar pas qu’aqueste es un laboratòri de la vida sociala, e ne sortiguèron mantuna politica publica. Aquel sector patís bravament dempuèi detz ans. Foguèt d’en primièr la crisi majorala que nos farguèt lo caborditge das bancas. Ne venguèt l’austeritat generala, per economisar las collectivitats saquejèron a bel talh las associacions. Ja bravament aflaquidas, prenguèron la virussada que clavèt tot mai d’un an. Las campanhas son temps que los elegits se cambian en candidats. La diferéncia entre los dos se trapa dins l’activacion de la foncion d’escota. Mas aqueste còp la seleccions se fan a la chut-chut amor que la situacion sanitària prenguèt l’actualitat tota e entrepachèt la campanha. De mai son manjadas per la presidenciala e las regionalas ne son pas mai que lo torn de caufa. Per las departamentalas, emai ajan plan mai de budgèts que las regions, es la desaparicion. Mas aquestas se fan dins un silenci programatic qu’es lo dau voide intersideral.Tot de la crisi ecologica e sanitària fa la pròva bèla que lo local es capital. Mas tota la maquinariá politica i va d’a fons en contra. E o fan en saupre qu’aquò farà l’escaleta au partit que dison totes qu’es l’enemic màger. Necitge e tristum.
Traduction à retrouver sur Midilibre.fr