Aquel conte se trapa dins fòrça regions occitanas ( cal legir  lo trabalh de Fabre-Lacroix dins Aude pirenencas «la tradition orale du conte occitan», o Félix Arnaudin dins Contes populaires de la grande lande, 1887 ).

Un còp èra tres fraires que volián anar a París ganhar lor vida.

«Mas, diguèt l’ainat, a París, cal saber parlar francés cossí far?

– Lo caldrà aprene tot lo long del camin, escotarem lo mond que parlan francés e tornarem dire per aprene, diguèt  lo segond.

-A !, es una idèa de primièra, diguèt lo tresen»

E los tres fraires s’encaminèron.

Lo viatge èra long cap a París.

Un ser dins una aubèrga ausiguèron un viatjaire dire en francés: «nous mêmes!» Los tres fraires retenguèron la frasa e tota la serada la tornèron dire.

E l’endeman, abans de partir de l’aubèrga ausiguèron un òme dire : «pour avoir de l’argent».

E tota la jornada caminèron en disent: «nous mêmes, pour avoir de l’argent!»

Lo ser ausiguèron pas parlar francés, mas l’endeman dins un vilatge, una femna disiá: «Ce sera bien fait!»

Alara tornèron dire tota la jornada:

« nous mêmes, pour avoir de l’argent, ce sera bien fait!»

Èran enfin en país de « lenga d’òil » .

En passant dins un bòsc, vegèron un òme mòrt, tuat probable per de raubaires. Èran aquí, quand arribèron tres gendarmas que demandèron, en francés:

« Qui a tué cet homme?

L’ainat  urós de poder parlar francés diguèt:

-Nous mêmes!

–Ah, diguèt l’autre gendarma, et pourquoi l’avez vous tué?

Sens trop comprene, lo segond diguèt:

–Pour avoir de l’argent

– Et bien, diguèt l’autre gendarma vous allez nous suivre en prison et vous serez pendu dans trois jours!»!

– Ce sera bien fait, diguèt lo tresen .

E los gendarmas menèron los tres piòts que volián parlar francés, en preson! E sabi pas çò que devenguèron…

E cric e crac es acabat.

(N’avètz aquí dejós l’audio en cas que los de ràdio Lengadòc siagan a la ramassa per lo pòdcast.)