Garris de vilas e garris de vinhas

Diga ! Pòrtan, los camins de vinha, noms polits que nòlon encara uòi a lenga nòstra : camin salinièr, dralha de comba escura, valat d’Amadèu ; noms que se convidan plan sovent a la taula familiala au moment dau sopar : « la pluòja se mangèt lo camin de las forcas, lo caldrà petaçar se volèm pas taular amb la bena per vendémias » o « a la broa dau camin de Gardias faràs la fagòta de ramaconilhs ». Mas per quant de temps encara servaràn son identitat ?

La vilassa regola, s’espandís coma la mala pèsta, chapla tot e lo projècte novèl de sos elegits es de mudar aqueles camins que vos dise en « via verda », valent a dire que bèl primièr los van enquitranar ! Lo betum pudent recobrirà a tot jamai las carraus secularas, lo pebre d’ase e la frigola.  Mas es antau, lo mond vilandreses s’aiman pas de córrer sus la tèrra, son saique sensibles dels agacins, lor cau tripa sòla compensada de cauchó quand caminan e que son pas en patins de rodetas, trotineta o bicicleta electrica… Puòi los van nomenar, los nòstres camins, dau nom de quauque illustre socialo-ecolo-bobo de sos collègas que l’oposicion s’afanarà de cambiar quand farà tombar la comuna… Enfin, vergonha de las vergonhas, ne van enebir l’accès als quites vinhairons, aquela empega ! Per ara, lor caudrà demandar la permission per passar en cò sieu sus los camins farrats bastits e entretenguts per sos davancièrs…

Lo garri de vila a un problèma amb la natura, envila lo campèstre, l’avilís e l’avalís, per se lo metre a la man…

Vòls que te diga ? Caudrà pasmens que se mesfisen quand passaràn còsta la vinhassa dau frairòt au moment de la sulfata. Seràn tranquilles costat mildió mas mai blaus qu’un irange, o te dise ! Se van trepar dau costat dau morvedre dau cosin, serà pas de tròp la masqueta a gas que l’autra borrona va crompar sas potingas de l’autre costat dau calhau, dins las Espanhas. E per los mai ausards o capbords dels vilandrons que se riscaràn dau costat de las garrigas un jorn de batuda, lor conselhe la gileta parabalas puslèu que la tenguda de supositòri reglamentària venduda per Decatlon.

Bon, vos l’acòrde, lo garri de las vinhas a encara, el tanben, de camin a faire…

Enfin, es çò que ne dise ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau !