Aquel conte fòrça conegut es sovent dins lo repertòri dels contaires.

O vos presenti amb qualques adaptacions actualas. Serà en tres partidas, donc sus tres setmanas. Bona lectura e bona escota!

I a plan longtemps dins un vilatjòt viviá un faure, sa femna e lors sèt mainatges. Èran plan paures e la vida èra dura. Pasmens, èra gaujós e se planhiá pas jamai.

Mas quand arribava una calamitat, èra per el:

– un auratge esclatava dins lo país, èra per un arbre de son vergièr

– una cabra avortava, èra segur la siá.

– los conilhs estralhavan un jardin, èra lo sieu.

Coma se ditz, plòu totjorn suls que son ja banhats!

Tanben, las gents del país l’avián apelat MISERIA. Mas èra un òme generós. Un jorn de prima, trabalhava dins sa farga, en cantant. Arriban sul camin, dos òmes miserablament vestits e que tiravan per la brida una vièlha «sauma», magra a las còstas salhentas. Lo mai vièlh aviá una longa barba blanca qu’inspirava lo respècte. L’autre èra mai jove, mas encara mai palle jos son pel blond; son agach èra doç e plen de bontat. Los dos viatjaires s’aprochèron. Lo mai vièlh diguèt:

«Bonjorn mèstre!

– Bonjorn, diguèt Misèria

– Nòstra sauma a perdut un fèrre la pòdes ferrar ?.

– Baste, s’avèm un fèrre serà lèu fach !

Anèt dins lo fons de la farga, e tornèt amb un fèrre pichon.

« Baste,  qu’ane ! »

Misèria levèt la pata de darrièr.

«Aquò va plan ! »

E risiá, urós d’ajudar lo mond.

« Sètz d’estrangièrs ?

– Òc, respondèt lo mai vièlh.

– E anatz luènh ?

-Òc, es per aquò qu’avèm besonh de  la nòstra sauma.

Misèria ferrèt la sauma.

« Baste, vaquí qu’es fach!»

– Quant te devèm ? diguèt lo segond.

– Per aquel còp o vos fau a gratis ! Devètz aver fam tanben,  me demòra solament doas bonas peras fondentas. »

(de seguir)

Dins l’espèra que ràdio Lengadòc trapèsse una solucion a son problèma de personal per metre a jorn los podcasts vos prepausam l’audio de la setmana aicí dejós. Bona escota.