La cronica de Joan Loís Blenet

Lo grand escrivan dau Clapàs dau sègle XXen Max Roqueta defuntèt 20 ans a, un 24 de junh, jorn dau solelh e dau triomfle de la natura son Verd Paradís.

Calguèt sègles per civilizar los rapòrts sociaus, es a dire quitar l’usatge de la violéncia entre las personas.

Pentacòsta es la fèsta daus cinquantas jorns aprèp Pascas. Ven dau grèc
“penta”, cinc. Èra una fèsta josiva importanta e venguèt la cristiana d’uèi
amb un sens plan diferent.

Au contre de çò qu’es pro cregut la democracia es pas sonque lo vòte. Amai pòt jogar contra ela s’es pas valorat per çò qu’es.

Los fantasmas nòstres valon tan talament mai coma la realitat. Es una afirmacion tan de còps proclamada mas gaire argumentada.

Los centres das ciutats son ganhats d’una malautiá comuna. Los comèrcis
originaus an desaparegut, tot i es de “franquesa” coma dison.

Vos cau legir Max Roqueta. Es una recèpta de plasers requistes e al temps d’ara aquò’s de grand prètz. Es un plaser que l’adiccion n’es
recomendada.
Fòto Verd Paradís II, a cò de Letras d’Òc

Mesuram ara las tornas dau replec gaireben totau de la decentralizacion.« Res es pas pus possible ».

La baissa grandassa daus credits culturaus das collectivitats es una alèrta
vitala per la cultura occitana.

Un fum d’articles e d’emissions dison de longa l’espanta que de populacions totas creson d’enormitats que son lo contrari de la realitat.