Diga ! Vegèrem a la fin de l’an l’espelisson dau diccionari ortografic novèl de l’amiga Josiana, causa excellentissima per la nòstra lenga encara que l’ase que siái planga que nòstres lingüistas s’endevengan pas entre eles, un còp per totes, per la pausar a de bon aquela ortografia cambiadissa, de còps, segon las escòlas…
Mas son 10000 mots de mai als quals Josiana ofrís, dins sa larguesa, intrada e legitimitat diccionarala per portar son total a 119000 intradas. Es pas res. Larousse e Roberton que fan en la matèria pluòja e temps polit au país de Voltaire passan a costat per de cuolrimats, que daissan passar a son crivèl annal, pauròts, sonque unes 150 mots novèls.
Mas çò que me fa desparlar uòi es l’editor de l’Escrabble que, reborsièr de la còsta plena, el, saca fòra son diccionari oficial un vintenat de mots amb l’escampa que pòdon èsser racistas e discriminatòris. Vòle ben, mas me demande se la supression d’aqueles mots suprimirà l’acte que descrivon, se tirar lo simptòma curarà lo mal. E quand me dison que calguèt una mobilizacion nacionala dels jogaires per aparar « encuolat » o « salòpa » mas que saquèron defòra las « pofiassas » me ven lo risolet a las bocas.
Vòls que te diga ? I auriá benlèu quicòm de far dau costat occitan. Josiana acceptèsse de levar : chaple, inquisicion, glotofobia, guèrra, lenhièr, lingüicida, mesprètz etc… lo mond nòstre se portariá melhor ? E escafèsse dau libràs los noms de Montfòrt, Villers Cotterêts, ussards e republica pensatz que l’Istòria seriá capvirada ? Me permetretz de’n dobtar mas a mon sens n’i a un que caudriá gomar de mot dins los temps que sèm, fòrt e mòrt, es « censura ».
Enfin, es çò que ne dise ieu.
La guinhada de l’IEO34. E, rau !
N’avètz aquí l’audio en cas que los de ràdio Lengadòc siagan a la ramassa!
Escrabble
« N’es per lei mòts, Dòna, coma per lei flors.
L’i a de mòts d’usatge coma l’i a de flors campestras ; lei tres quarts dau temps, tènon pas una ora ; passisson tanlèu culhits.
L’i a de mòts que fau jamai prendre, pudents e quitament carnivòres, de mòts sensa perfum, de mòts tristes, tant tristonàs que se vau mai taisar.
N’es per lei mòts coma per lei flors. »
(Sénher Quau, Romieg Jumèu)