La “civilizacion” èra lo vestit falsièr de l’imperialisme colonizaire. Tot parièr la “lenga comuna” èra la falsièra de l’eradicacion colonialista das lengas autoctònas dau país. L’es encara. Suspresa bèla, vesèm la mecanica que conèissèm plan s’endralhar amb l’installacion d’una novèla lenga comuna. Ven de mai en mai presenta de pertot.

Ven de mai en mai presenta de pertot. Los anoncis telefonics, amai institucionalas (jamai la lenga regionala), los transpòrts, las publicacions amai publicas, los mèdias, la pub’ (en primièra linha), la cançon (es ja generalizat), las indicas de totas menas (musèus…). La tièra es infinida. Aquò categoriza sulpic las lengas. I a la de primièra, la comuna, e las vièlhas de segonda o tresena. Las reviradas venon de mai en mai coma una concession umanitària e auturosa per un pòble endarreirat que coneis pas la bona lenga. Ela ven ja indispensabla per trapar un trabalh seriós, fòra d’aquestes mau pagats e maus considerats daus servicis basics : ajuda papeta, colca mameta, passeja canhòt, cura mèrda e tecnician de susfàcia. Es ja fach per Euròpa. Sens ela, un ciutadan es de facto un europenc forabandit das institucions. Atau l’utilitat sociala passa de mai en mai a la lenga comuna qu’es « d’avenidor ». N’aurà, a tèrme, lo monopòli. Es la trapèla fatala de la lenga comuna.

La traduction de cette chronique sur Midilibre.fr