Bosigaulada

Diga ! Una bosigaulada[1] per uòi :

Amb las calibombas que se seguisson d’un an sus l’autre, la malaiga que de longa empoisona l’aire, i a de mens en mens de toristas a Bosigas e l’economia de la vilòta ne patís grevament. Lo cònsol reunís son municipi, los emplegats de la comuna, la polícia municipala, lo rector e lo regent, pescadors e pescaires, emai los pescafins, la cap de las majoretas, la clica e son tòca-la-bomba, l’associacion de las velas latinas e los de la diana dau Warriòr-Pastagàs, lo club de petanca dels Bochigauds.

Decidisson a l’unanimitat de faire quicòm que faga parlar de Bosigas dins lo mond tot.

Es aquí que lo cònsol a una idèia de las cranas.

Manda un messatge au president de China per i significar que Bosigas li crida la guèrra…

Lo messatge t’arriba sus lo burèu de Xi Jinping lo capolièr dels pequineses. Demanda el a sos servicis secrèts e a sos generals quatrestelats de qué ne vira, qu’es aquel país de Bosigas que li vòl faire guèrra.

Cèrca que cercaràs per localizar lo país bellicós, mai de quatre oras a de reng. Se trachan qu’es un vilatjòt poblat amb los innocents qu’an refusats a Niana e qu’es pas mai qu’una cagadura de mosca sus la mapa dau mond.

Còp d’astre ! tonton Xi es plan lunat. La velha, la femna li faguèt sos plats preferits : pol imperial Kung Pao, Tofu Ma Po e pastisson a la cogorda de Sant Joan de Fòs fregida dins l’òli fin de primièira premsa de Pinhan qu’es agoludit de cosina exotica. Lo tot servit amb de Sanch Inhan que sofrís pas pus de beure de saké qu’aquò li crama la corniòla. E mai que mai, la polida se daissèt menar au contentièr. Dau còp, pren aquò a la galejada, fa cridar son secretari a la defensa e li ditz :

– Respondètz au govèrn de Bosigas per lor dire qu’acceptam de dintrar en guèrra contre eles. Tanben, lor demandaretz quinas son sas capacitats militaras, aquò nos farà rire un pauc.

Lo messatge t’arriba a la comuna de Bosigas. Lo cònsol, tot content, lenga tirada e guinhaire regde pica la responsa sus son clavièr d’ordinator :

– Mèfi, podèm mobilizar 2 policièrs municipaus, 4 pompièrs, l’emplec-jove e sa mòto-cròtas. La caça siaguèsse barrada, auriam en mai un quarantenat de fusilhs -amb de finas palhetas (puslèu lo matin d’ora). Avèm tanben una marina amb lo Pitaluga de la DTM34 e lo negafòl de la Prudomia de l’estanh en mai las velas latinas dau Cristian Dorques per pauc que bufe lo vent dau bon caire. Sens comptar sus la defensa civila compausada de ieu, lo cònsol màger, de las sèt personas de ma lista que son elegidas au municipi, dels setanta cinc emplegats de la comuna que placère e que me pòdon pas res refusar…

Tanben, anam metre en òbra au puslèu una economia de guèrra. Demesirem de dos un los pòstes a l’escòla, los dròlles se quicharàn. Puòi coparem las subvencions a la cultura, serà aquò de ganhat que i a pas que de fug-l’òbra dins aquelas associacions. Barrarem lo servici comunal de la Pòsta,  l’asili dels vièlhs e la permanéncia de l’espitau. Lo monde auràn que d’anar a Seta qu’i morisson dos còps. Aquò nos permetrà de crompar doas mòtos-cròtas de mai…

E en darrièr recors, mas vos cau saupre que sèm determinats, emplegarem l’arma fatala, l’arma de dissuasion massisa bosigauda que podèm practicar tanben la guèrra bacteriologica. Nos basta de farcir d’unas sacas de cauquilhatges d’exportacion cap a vòstre país de quauques muscles poirits…

Mas, quinas son, sens vos comandar, las fòrças que comptatz desplegar ?

Responsa de l’Empèri dau Mitan :

« Dispausam, a la gròssa, de  27 milions de soldats, 120 000 oficièrs, 24 generals et 6 amirals, 8500 misilas, 200 000 canons, 180 000 drònes, 25 000 carris d’assalt, 36 000 avions, 150 sosmarins nuclears, 30 pòrta-avions, 18 naviris-cistèrnas, etc. Tot es dirigit per satellits. »

Responsa de Bosigas !

« Bosigas crida pas pus guèrra a China. Avèm pas pro plaça per aculhir los presonièrs. »

Vòls que te diga ? Basta que lo govèrn de França tòrna a la rason e aja tant d’èime coma Bosigas. Mas aquò es pas ganhat…

Enfin, es çò que ne dise ieu…

La guinhada de l’IEO34. E, rau !  

[1] Bosigaulada = conte beocian qu’a per encastre lo vilatjòt de Bosigas en riba de Taur. Dins Erau nos trufam volontièr de los de Bosigas o dels innocents de Niana, son los de Montfavet que pagan la nòta dins Vau Clusa, los dau Martegue per Marselha, los de Callas per Tolon, etc. En fach, sèm totes los Bosigauds de quauqu’un.

Vos agradèt aquela bilheta?

N’auretz aquí un pauc mai amb La Gèsta dau Montamametas. En venda dins totas las bonas librariás.