L’autre ièr gaitavi la television ; vaquí pas que te vesi una emission que se sonava : “Le talk” ,un pauc mai tard èran ” Les news” , que te parlavan d’un novèl servici judiciari pels ” cold cases” e  “les battles”  per l’emission “the voice” avián començat.

E s’aquò èra pas que la debuta  o… la fin ?    Imaginatz…

Aquò es defendut !

L’esquilada del telefonet la faguèt tressautar. Dormissiá coma una missara que s’èra colcada tard arser.

A paupas Anna aluquèt la ràdio. Aimava plan escotar las novèlas davans de se levar. Pas que qualques minutas encara  jos la plumassièra caudeta.

 -….Morning, ladies and gentlemen, it’s 7 o’clock, time to get up ….

– O ! se pensèt , qu’es aquela ràdio ?

Quichèt sus un autre boton :

– … Cloudy today all over the country. Few showers on Paris…..

– Qu’es aquò ?

Sautèt del lèit e se roncèt dins la cosina ont los enfants èran a dejunar tranquillament.

– Avètz ausida la ràdio aqueste matin ? Parlan en anglés ….

Los enfants la reluquèron espantats. 

– Mummy, what do you mean ?  Sabes plan que tot lo mond parlan aital … Se parla pas pus lo francés! Es defendut ! A l’escòla lo primièr que parla francés es retengut tota la dimenjada… Parlavan a sota votz, tot espaurits que qualqu’un los posquèsse ausir.

– Aquò’s una galejada ? Me volètz trufar ? respondèt Anna d’una votz trantalhanta.

Sens res dire mai, los dos se carguèron lo mantèl, prenguèron la saca e sortiguèron al brutle.

La paura Anna demorèt dins la cosina, estabosida. Aluquèt la television . Aquí tanben parlavan anglés. Prenguèt lo jornalet qu’òm li portava cada jorn : anglés, anglés e anglés mai a cada pagina !

Anèt a la bibliotèca: los libres èran de Dickens, Austen, Somerset Maugham, Shakespeare, Tolkien, a mai d’autres que lo nom li disiá pas res.  Pas cap de Molière, Corneille, Camus, Balzac, Zola, Hugo, Pagnol… o San Antonio que sabiá qu’èran aquí.

O crèsi pas  ! cridèt, me cal veire de que se passa. An virat calucs…. Vòli pas parlar anglés, soi Francesa… Sèm en França ! diantre… !

Dins lo mètro tot èra escrich en anglés, las estacions, los panèls, las publicitats lausavan de products de “de l’autre costat del Channel”  e las gents te parlavan dins la lenga de Shakespeare sens ges de problèma. Semblavan de Parisencs, de Parisencs morruts, mas de Parisians morruts british !

– Mancariá pas pus que caminèsson a man esquèrra ! marmotejèt entre las dents .

Urosament que non, las veituras rotlavan, coma de costuma, mas lo monde esperavan, pacientament, al passatge pedonièr, que lo fuòc virèsse al verd per atraversar. 

–Aquela empega ! se pensèt en se fretant las parpèlas

Al burèu , ja èra acostumada a parlar en anglés dins los « meetings ». Mas, ara, dempuèi l’intrada , lo cambiament se vesiá e s’entendiá. Pas un mot en francés !

Sentissiá la ràbia montar, una ràbia despoderosa que li faguèt tombar de lagremas…

– Vòli pas ! vòli pas pèrdre mon francés ! cridava a qual la voliá entendre. Mas pas degun l’entendiá, pas degun se revirava. Los collègas passavan sens s’arrestar.

– Mamà, mamà ! Crides pas tant ! E bolega-te, fenhantassa, que vas èstre en retard al burèu !

Anna dobriguèt los uèlhs e vegèt sos dos enfants, clinats sus ela, que la potonejavan en se risent. 

– Alara aquò èra pas qu’un sòmi, se pensèt amb solaç,  quina bona jornada !

Pr’aquò, tot d’un, li venguèron d’imatges del passat : las doas meninas, dins la cosina que se parlavan en occitan, en “patoés” çò disián.

Vegèt una pichòta blondineta que las escotava e que lor voliá respondre dins aquela lenga misteriosa que li cantava dins l’aurelha.

– Mameta de qué vòl dire « de còps qu’i a  »?

E las meninas de se revirar, un det sus la boca :

– Cala-te, malurosa, es pas per tu ! aquò es defendut !