Diga ! Vos escrive dau futur. Vos escrive dau futur que, amb Arnavielle[1], refuse que siague un prefècte de París -o de Brussèlas o d’endacòm mai- que me règle l’ora de la mòstra. E doncas cambière pas l’ora de la mieuna l’autre dimenge, e veja-me aquí dins vòstre avenidor !

D’aquí essent, de vòstre futur pròche -que m’aime sonque quand siái pròche de vautres- m’es de bon de far calar totes aqueles que nos dison d’atardivats, d’endarrierats de parlar nòstra lenga vièlha : siái e demorarai en avança sus eles ; totes aqueles que refusan de compausar amb nòstre passat -es pasmens simple macarèl !- per se bastir un present. Aquò, es per ieu un imperatiu incondicional emai – vos l’acòrde- mon futur pròche siaguèsse encara quauque pauc imperfach…

Volètz que vos diga ?  Sabe pas quora legiretz o ausiretz aquela cronica qu’escampère uòi, dins una ora, sus lo net mas se vos pensatz que de futur per nautres n’i a pas ges, d’onte siái vos pòde rassegurar : aicí sèm, aicí sèm plan. Paciéncia, paciéncia i participaretz a mon present per la prima quand me retrobaretz en avançant vòstres relòtges… Mas benlèu que d’aquí enlà serai passat ieu dins un futur posterior en cabussant cap au solelh e en tornant a l’ora vièlha dels tempses passats.

Enfin, es çò que ne dirai dins una ora, ieu.

[1] Pessuga-minutas, « L’oura de Mount-Peliè », La Campana de Magalouna, N° 118, 1896. La Franço que disés e qu’un Prefet nous mostro,

Nous reglara jamai l’ouro de nostro mostro.

[1] Pessuga-minutas, « L’oura de Mount-Peliè », La Campana de Magalouna, N° 118, 1896.

“La Franço que disés e qu’un Prefet nous mostro,

Nous reglara jamai l’ouro de nostro mostro.”

La guinhada de l’IEO34. E, rau !