Diga ! Me diretz qu’aquò son pas mos afars, mas enfin, abans que de butar mai avant lo prètzfach -me portariá solaç que me rosigue per vautres- de saupre « s’avètz mes a jorn vòstre compte formacion » o s’avètz capitat de penetrar Amelia, mercé lo texton que vos an mandat ?

Mas non, galege ! Vos vòle solament parlar de las sonadas telefonicas qu’esperam pas, aquelas que t’arriban quand escalcisses la sopa caudeta o quand cabussas dins lo penequet d’après dinnar. A l’ostau, disèm aquò las sègas.

Bon nautres, occitans avèm la parada ! Basta en descrocant l’aparelh de parlar en lenga nòstra e de faire a aquel qu’entend pas lo francés. Au cap d’un moment son eles que te racròcan au nas o que, de còps, te van quèrre un espanhòu o un italian qu’es agradiu de charrar amb eles, de préner nòvas de çò que se debana dins la bòta o de l’autre costat dau calhau.

Los que parlan pas occitan an tanben un autre metòde de filtratge, l’accent dels operators, sovent marcat e estrangièr que son de paures mond que se fan expleitar per 4 sòusses dins de centre telefonics que son a petelega darrièr la glèisa o la mosqueta. Aqueles seràn lèu colhonats. Los manjapaures finaudèls venon de trapar la solucion, un corrector d’accent. Ara te van sonar d’onte que siagan dins lo parlar de la torre Eiffel.

Volètz que vos diga ?  Ieu, siái pas contre aqueles otisses, plan lo contrari. Los enfants me dison que vene sordanha que siái de longa a montar lo son de la TV. Que non pas ! Ven aquò, que los presentators parlan de mai en mai ponchut e que, a mon vejaire, los caudriá operar de las vegetacions. Amb lo corrector installat sus lo pòste, reglat sus l’accent d’aquí, ausirai tot melhor qu’amb Amplifon, con ! E tant qu’a far, lo corrector, lo reglarai dins ma lenga e que me vengan pas sonar quand serai davant la TV !

Enfin, es çò que ne dise, ieu.

La guinhada de l’IEO34. E, rau !