Danièl,
Se pensi a tu, milanta mots e emocions remontan totis a l’encòp. La votz. La barba. La carrura. Lo vam. Lo biais. Las galejadas. L’afeccion. Lo saber. La petanca, la politica, las istòrias, « Danton 6 doigts », « lo Pofre dau Peiron », Victor – Hugo o Jara, lo que vòles, Nimeño, l’òme de Cambós e lo crane de Mozart. Papeta calhau, Parpalhon mon bon amic, La Palomba e Loisa Paulin. Menèrba, Clarmont, Mèza, e País de Galas. Los cigarillos, e los escais-nom per cadun.
Milanta mots e emocions, personas e personatges, luòcs e situacions, sovenirs e sentits. Milanta mots e emocions que se mèsclan per ne far pas qu’un, un, que nautres, tos escolans, sabèm : e aquò’s l’astre gigant de t’aver agut coma regent.
Un regent que t’apren – literalament – a « se tourner les pouces » per saber esperar quand serà necessari, a cò del mètge o endacòm mai. Un regent qu’arrèsta la classa pel moment (consacrat) de las galejadas – e que totjorn se congosta de nos veire esbautits davant las milas istòrias que tòrnas dau vilatge. Que partís dins un cors sus Victor Hugo quand nais lo frairòt d’un amic de la classa, batejat d’un pichòt nom que pensas « istoric ». Que nos passeja solet, garrèl, a travèrs Clapàs, Sant Clar, o pel campèstre, e jamai nos pèrd pas : la consigna tacita e recipròca de se seguir es encapada. Que nos far legir lo país e son istòria,
dolmèns, fossilis e pèiras levadas – cresi que coneguèrem cada musèu arqueologic del departament, de Latas a Menèrba en passant per Agde o Cambós, mas impossible de me rementar d’un sol cors de geografia que nos auriás balhat. Un regent que se metiá per règla de discutir, escambiar, argumentar amb de dròlles considerats coma de personas plenas e entièras.
Nos transmetiás una lenga, la tieuna, e sens jamai insistir, nos fasiás la mòstra qu’èra « una clau d’aur per dubrir totas las pòrtas », per repréner Matieu, que parafrasava Mistral sens o saber.
Nos demostrères, en te seguir cada jorn, que pertot e tostemps, te pòdes far un amic per carrièira.
Siás estat un astre increible Danièl. Mercés per Louise Michel, per l’ambicion, per l’afeccion e per tot. De saber qu’i siás pas mai, mon mond, uòi, es mens aculhent que t’i poirai pas mai trobar, mas es tanben talament ric de tot çò qu’avèm viscut e aprés a ton costat.
Te vau trobar de manca.
Magali
Las fòtos son dau Patrici Baccou
Un amic vertadièr qu’erem ensems en Alemanha ont cantèri e sustot un companh de facultat a Montpelhièr…
RIP cambarada !
Patric