Lo Montamametas

Orientau dau Lengadòc, escotaire naturau d’una lenga qu’èra a mand de s’escondre luònh de la vida vidanta, l’anère quèrre ont s’amagava : de la plaça dau vilatge a la cava cooperativa, dels corses de l’escòla vièlha dau Paratge a la fac, promocion « botifarras ». Memòri sus La Campana de Magalouna. Montamametas dins la vida vidanta per faire bolhir una topina magrostina (topina or not topina ? Aquò’s aquò la question !), m’entache de portar aquela lenga un pauc d’en pertot ont barrutle tant coma amb los amics de la Roquetia -lo país que Max Roqueta i fasiá de doctor- o au dintre de l’IEO. E rau !
Aime la Santa Verge, lo vin d’aquí, la filosofia dau maset e la galejada clapassièira. Enamorat de garriga e de Verd Paradís.