Aquò comencèt amb una question prigonda que lo tafurava dels pès al cap: los rapòrts d’establir epistemologicament entre la poma d’Èva e la poma d’amor, sens aver de besonh d’evocar las peras.
D’unes-as me diguèron: « Fas un trabalh estèrle: perqué te fas petar las mesolhas dins aquelas recèrcas longanhas. Demanda a l’IAn e te balharà tot en tres minutas!».
S’es trapat una tatiranha bèla e gigantassa de mai de 100 mètres-carrats dins una bauma entre Albania e Grècia.
La filosofia permet de debanar los fials de la vida, mas tanben de los entremesclar per ne faire lo brocat matisat de nòstres jorns e de nòstras nuèits.
Anem, anem: es vengut lo temps de prene vòstra plaça dins lo balèti! Anatz pas esperar que lo Trompeta dobrigue sa grandarassa sala de bal dins una ala (o la cuèissa?) de l’Ostal blanc, non?
D’un jorn l’autre, las actualitats van e venon del local al planetari, de l’òrt del vesin a la mar brasilenca…
D’aquesta passa, çò que ven improbable es de saupre la durada d’un govèrn de França: de quauquas oras a quauques jorns o de quauques meses fins a las presidencialas de 2027? N’avèm pas acabat amb los rebombs…
La difusion de las doas primièras tièras de tubes occitanizats foguèt seguida de remarcas sul fait qu’aquelas cançons podián pas èsser conegudas pels mens de 20 ans e que, demai, ne mancava unas (e probablament d’autras).
Lo francés es una lenga rica que permet jòcs de mots, omonimias, charradas, mots crosats o sagelats, mot lo mai long e benlèu anamorfòsis… e ne passi…
Fa unas setmanas, lo cònsol de Marselha participèt al Kouss-kouss festenal e mangèt tot naturalament un coscós.