Es que se pòt acabar la fin o prene en compte l’infinit de la pensada umana e de la paraula deslargada ? Respondrai pas a la question, mas vos farai present d’una quatrena tièra (*) de fins possiblas per vòstres contes.
L’occitan es una lenga minoritària, minorizada, … (podètz botar lo tèrme que vos agrada lo mai). Es pas una situacion en se. D’en primièr, l’occitan es una lenga. Aquí se pòt argumentar que tota lenga es lenga, coma tot uman es uman, tota mandra mandra e tot caulet un caulet.
Anglatèrra a un rei novèl ! Bon, es un pauc vielhòt coma tot lo tremblament qu’acompanhèt son coronament. : a agut lo temps de se faire a l’idèia de son mestièr. Sabi pas tròp lo gra de parentat que ten amb l’Alienòr d’Aquitània e se sèm en dreit de reivindicar lo Reialme-unit coma territòri occitan (coma podèm faire tanben amb Suèda e sos sobeirans d’origina bearnesa !).
Lo Tolosa Fotbòl-Club s’es ganhat la Copa de França. Podètz faire tindar las caçairòlas ! Se reprenguèt en còr lo Se Canta (que calguèt una mobilizacion bèla e una peticion per lo gardar dins l’Estadium quand los americans arribèron). Los Indians pòdon brandir la bandièra dels comtes Raimon.
Sètz pas oblijats de tustar coma de capbords sus una caçairòla per legir aquesta cronica. Aquò vos pausarà de tot lo rambalh actual. De mai, sabètz lo dangièr que vira a l’entorn de vos se l’òm vos trapa en possession d’un objècte potencialament sonòr
E vaquí una tièra novèla de proposicions (aprèp los Papieròts del 2 e del 30 de març passat) non pas per clavar la maissa, mas per acabar dignament un conte occitan portaire de tot nòstre patrimòni cultural immaterial : E cric e crac, lo tremol, lo vibre l’a rosegat e lo conte es acabat.
• Retiradas : Los nòus savis del Conselh constitucional an jutjat segon lo dreit aprèp totes los camins de travèrsa que prenguèt lo govèrn per faire acceptar sa lei contra las retiradas. Lo savi embarrat dins sos còdis (e fraire/sòrre o cosin-a d’aqueles ministèris que trevèt de temps) sap res de la vida vidanta. Es atal que la paura Constitucion camina de guingòi.
Las informacions se fan la caça las unas a las autras. As pas lo temps de comprene una situacion o de te pausar una question que quicòm de totalament desparièr arriba a tas aurelhas o te tomba jols uèlhs.
La question de l’aiga carcanha de mai en mai lo monde. La question de l’ora es la de las bacinas. Se parla pas de la bacina de fèrre de quand ères pichonet e que i aviá pas d’aiga dins l’ostal. Lo dimenge de matin, aviás dreit a una bacina d’aiga cauda per te lavar dels caps als pès abans d’anar a la messa (E Crist eissuguèt los pès de Maria-Magdalena) !
Vos l’aviái promés lo còp passat (cronica del 2/3/23) : vaqui doncas unas novèlas proposicions per acabar las sesilhas de conte d’un biais mai dobèrt e mai modèrne, tot en demorant fisèl a las rasigas prigondas de l’èime occitan dempuèi lo fin fons de las baumas de Las Caus.