D’aquesta passa, lo paure cronicaire, acostumat a escriure asenadas risolièras, a bravament perdudas las rasons de s’espetar de rire o just de sorrire a veire l’anar del monde en aqueste mes de novembre.
Papieròt del dijòus
Nòvas literàrias a la tusta-limbusta (1)
Dins aqueles temps de tardor, ont cada autor-a fa córrer la pluma per aver le prèmi Goncort, vaquí quauquas nòtas que poiràn servir a l’edicion d’un Lagarda & Mistral
De qué vos poiriái plan parlar ?
Lo problèma principal del cronicaire es de cronicar e de trapar un subjècte de desvolopar per reténer l’interès del legeire e/o de l’escotaire.
Las resèrvas de l’arca de Noè
Lo menut de Chapaire Roch!
Los milapatas, de cent en mila
Se sap pas se del temps de Nadal, una cançon tradicionala del pòble milapatas es: La camba me fa mal!
Lo quasernet d’Arcimboldò
L’autre jorn, l’amic Gianni nos convidèt a manjar un bocin. La talent apèla la set e, entre espaguettis e raviòlis, lasanhas e osso bucco,…
Tot va plan, Dòna Marquesa, …
Òc, tot va plan, Dòna Marquesa, çaquelà: …
Pòdi pas sofrir…
Revendiqui lo dreit imprescriptible de romegar, de repotegar e de se botar en colèra, dins unas colèras mestrejadas e sanitosas.
Lo quasernet de Noè
Èra plan amagat lo quasernet de Noè que trapèrem jos un pèira de la montanha d’Alaric (la vertadièra montanha sacrada que lo mont Ararat li a panada la glòria).
Lo vielhum e los cagaròts
Mitat d’agost, moriguèt una catalana que se trapava èsser la mai vièlha femna del monde amb sos 117 ans