Urosament que Candelosa es aquí, que manjam pescajons amb la causida de confiments tradicionals e naturals e que Dimars-gras s’acèrca per nos permetre, dins lo respècte de las costumas ancestralas, de faire Carnaval per que la vida contunhe al ritme tranquille luènh de las jornadas rescalfuradas e sens o tròp d’aiga.
E òc me sentissi mai qu’un piòt rapòrt a totas las questions de tota mena qu’i trapi pas una debuta de responsa : que siague una causa de pas res o una preocupacion fondamentala e universala. Demòri estabosit e boca badanta…
Se cambia pas, mas se modifica una esquipa que pèrd. E n’avèm ara una de plan polida al cap de França…
L’actualitat nos en apren de bèlas cada jorn (e, de còps, la nuèit) :
Buralista : probable que foguèt un brave mestièr. Veire passar tot lo vilatge o tot lo barri per crompar lo jornal e escambiar novèlas del canton.
• Un còp, dos còps, tres còps : disiá qu’èra pas gaire ! Un còp, dos còps, tres còps : disiá qu’èra pas pro ! E quand ne sèm a 28 CÒPs, de qué nos demòra de dire ?
Serà aicí question de dos libres recentament pareguts e que pòdon semblar a priori plan diferents. Çò que los unís es lo costat de compilacion e tanben los rapòrts, ièr coma ara, dels escrivans d’Òc amb las realitats de la vida vidanta.
Perseguissèm nòstre estudi etnologic e prospectiu sus la quina amb unas remarcas de bon sens
Quand siás occitanista, arriba un còp o l’autre (e pas pro sovent) de se trapar en preséncia d’una bona novèla. Aquò advenguèt a punta d’alba aqueste dimenge passat 19 de novembre quand, dins l’editorial de l’edicion quotidiana del Jornalet, lo Ferriòl Macip anoncièt que la publicacion marcariá pas de pausa
Lo Papeta Nonanta susvelha e comenta lo debanament de la quina