Bon, vaquí l’estiu que comença : nos anam poder metre en ivernacion.
• Desestivadacion : La sason es desestivadada e avèm pas vist nàisser d’alternativa a la decision funèsta e mai que negativa de la municipalitat de Rodés d’arrèst del recampament occitan bèl de l’Estivada.
Vaquí qu’unas comunas de Tarn se vòlon toscanas coma argument toristic e de promocion. Lor i sufís pas d’èsser se ?
Uèi, vos prepausi una cronica ortalana per vos faire quauquas proposicions d’òbras de menar per aver unas recòltas de legums e de fruta de primièra malgrat las condicions climaticas, lo rescalfament e la manca d’aiga. Ara (francament), soi pas segur de la resulta se seguissètz aquò al pè de la letra. Mas, coma se sap jamai…
Preni aquela formula publicitària per esvitar de titolar aquesta cronica : « Las èrnhas ». Per d’unis, vau probable repapiar mas, al mes de junh, sèm al moment bèl dels romegadisses. Òm se demanda encara (bon, de fait, ba sabi mas ba dirai pas), qual agèt l’idèia de nomenar Total Festum los rendètz-vos culturals de junh.
Es que se pòt acabar la fin o prene en compte l’infinit de la pensada umana e de la paraula deslargada ? Respondrai pas a la question, mas vos farai present d’una quatrena tièra (*) de fins possiblas per vòstres contes.
L’occitan es una lenga minoritària, minorizada, … (podètz botar lo tèrme que vos agrada lo mai). Es pas una situacion en se. D’en primièr, l’occitan es una lenga. Aquí se pòt argumentar que tota lenga es lenga, coma tot uman es uman, tota mandra mandra e tot caulet un caulet.
Anglatèrra a un rei novèl ! Bon, es un pauc vielhòt coma tot lo tremblament qu’acompanhèt son coronament. : a agut lo temps de se faire a l’idèia de son mestièr. Sabi pas tròp lo gra de parentat que ten amb l’Alienòr d’Aquitània e se sèm en dreit de reivindicar lo Reialme-unit coma territòri occitan (coma podèm faire tanben amb Suèda e sos sobeirans d’origina bearnesa !).
Lo Tolosa Fotbòl-Club s’es ganhat la Copa de França. Podètz faire tindar las caçairòlas ! Se reprenguèt en còr lo Se Canta (que calguèt una mobilizacion bèla e una peticion per lo gardar dins l’Estadium quand los americans arribèron). Los Indians pòdon brandir la bandièra dels comtes Raimon.
Sètz pas oblijats de tustar coma de capbords sus una caçairòla per legir aquesta cronica. Aquò vos pausarà de tot lo rambalh actual. De mai, sabètz lo dangièr que vira a l’entorn de vos se l’òm vos trapa en possession d’un objècte potencialament sonòr
E vaquí una tièra novèla de proposicions (aprèp los Papieròts del 2 e del 30 de març passat) non pas per clavar la maissa, mas per acabar dignament un conte occitan portaire de tot nòstre patrimòni cultural immaterial : E cric e crac, lo tremol, lo vibre l’a rosegat e lo conte es acabat.