Seba !

Diga ! Aquí una autra… Après las campanas que campenajan l’Angèlus, barlinga barlanga, matin, miègjorn e ser ; los gals ufanoses que tavanejan tre las aubetas, a punta de clar ; los esquilons de la vacada o dau fedum per los prats que ressontisson ailà luònh ; lo cant de las tortoras o lo brug de la fònt dau vilatge que calguèt far calar de nuòch en electrificant lo grifol ; sens te parlar de las maquinas agricòlas que petardejan a pas d’ora coma s’aqueles sotbogres de païsans podián pas dormir la matinada coma totòm, ara nòstra societat partís dins una crosada anti-ceba ! Es a plorar.

Un botiguièr niçard se ven de se veire enebir de metre de ceba dins sa peissaladièira qu’aquò pudís qu’enfalena çò dison. Aquela empega ! Après la tapenada sens tapèras, lo vin sens alcoòl, l’alhòli light sens alhs, nos vòlon far engolir la peissaladièira sens cebas. Vai te promenar, vai ! E arrestatz d’interdire tot que capite pas pus de tot desobesir ! 

Vòls que te diga ? E las olors de fregiduras de sos fast-foods, nautres disèm manja-lèus, que n’i a als quatre cantons de carrièira, sentisson a bon, benlèu ? Sens evocar, alara que la peissaladièira es sanitosa, lo problèma de santat publica que pausan. Vos parle pas d’aqueles joines que fan la coa per se crompar lo Shitburger o lo Maxi-gigant-carnat. Non, son pro bèlses e desinformats per saupre çò que fan e aquò lor passarà, … o pas. A cada generacion son addiccion, per d’unes lo vin, per d’autres la fumeta, per eles pauròts lo gras, lo sucre e lo càncer a venir. Rai. Mas, fin finala, tant qu’escampan pas boitas e canetas per lo campèstre es son problèma.

Per contra, degun te parla pas de la condicion animala de las pauras e innocentas victimas que son los moissals que s’empoisonan en chucant de sang de marrida qualitat dins aqueles establiments autoproclamats « restaurants ». Dins un temps que nos volèm totes assadolar de noiridura organica producha a costat de l’ostau, es vergonha de veire aquò.

D’un autre costat lo moissalàs confle a ne petar d’aquel rasimat e que de fach se pòt pas tirar de davant de tant qu’es obès es de bon escrapochinar.

Enfin, es çò que ne dise …

La guinhada de l’IEO34. E, rau !  

Vos agradèt aquela bilheta?

N’auretz aquí un pauc mai amb La Gèsta dau Montamametas. En venda dins totas las bonas librariás.