La cronica de Joan Loís Blenet

Aquesta cronica, isolat occitan dins un jornau gaireben tot en francés, a de
segur una sensibilitat atentiva a la question das lengas.

Los 21 e 22 de març se debanèron a Carcassona los Xens encontres de
l’Immersion de l’ISLRF.

Amb nòstra istòria reiala longa, quand se parla de monarquia vesèm tot un decorum d’ancians temps e d’afars de familha.

Lo 16 de març de 1244 es jorn d’istòria per la lenga, la cultura e lo pòble occitan.

Meravilha de la polifonia dins la cacofonia escridassaira e tragica dau mond.

Las eleccions, tan las previstas das europencas coma « la suspresa dau
chef » das legislativas, espantèron lo mond e balhèron una situacion politica trebola e tibada.

Lo rapòrt a la cultura caracteriza las personas e las societats.

Una rusa bèla es de proclamar fòrt e naut una valor per amagar plan de
far lo contrari.

Las variantas de l’occitan serviguèron fòrça emai encara per lo disqualificar.
« Dins lo vilatge d’a costat dison pas parièr per aquò (l’escoba, l’engranièira…) pròva qu’es pas una lenga puòi qu’es tant cambiadissa ».

La lenga es sempre au mitan, au nogau daus procèsses de dominacion.