La cronica de Joan Loís Blenet

Un còp èra, dins un temps pas tan vièlh que fòrça legeires an conogut, viviá una bèstia marridassa.

Ongan encara, la celebracion dau patrimòni d’aquesta dimenjada ne doblida un.

Aprèp la pausa dau calimàs estivenc, setembre es tanben la dintrada das
associacions.

A Sant Afric se trapa un espaci bèl d’òrts partejats. Es pas la sola ciutat, gaireben totas n’an tanben de plan bèls. Son de meravilhas de trabalh plan fach e, mai que mai d’aquesta sason, qu’es fèsta de l’ortalalha e das flors.

Lo tribunau a jutjat coma o demandava la prefectura, es a dire l’Estat. L’interdiccion de parlar catalan dins las comunas catalanas es totala emai se i a revirada au francés.

Immigracion e trabalh son dins l’actualitat. Son de questions au fons ligadas e tant paradòxala
l’una coma l’autra.

Es amusant de veire lo fotbòl, « butabala » en occitan. Se vei mai que ben a la telé e aquò’s talament verai que ara los estadis an totes d’ecrans gigants.

Per las lengas regionalas es d’evidéncia que l’institucion regionala ne deu far alencòp de motur e de menaira de l’accion publica.