La cronica de Joan Loís Blenet

Sembla que lo dròlle siá vengut de tròp. Ja fa temps que los vesèm plan
mens. Jògan pas pus per carrièra que las veituras i senhorejan e son
portats a l’escòla.

Mars que vei arribar la prima es ara dedicat a la poesia e comença per la jornada de la femna. Aquò fa una escasença bèla de remenbrar una escrivana e trobairitz del nòstre Lengadòc. S’agís de Joana Barthès mai coneguda de son nom de pluma Clardeluna (1898-1972).
(Fòto Cirdòc)

Es l’argument avançat pels « elèits » per justificar la sosmission afogada a
l’angloestasunian.

Una lenga comuna novèla aplanta son tibanèu al país.

La “civilizacion” èra lo vestit falsièr de l’imperialisme colonizaire.

Per las lengas autoctònas dau país la Republica prenguèt lèu-lèu la dralha d’eliminacion coma la de la monarquia.

Lo pelharòt, qu’èra plan sovent una pelharòta, èra un personatge costumièr
das vilas e vilatges.

Aquesta setmana la granda comunicacion comerciala de la Sant Valentin
de dimècres va amagar lo Dimars Gras, jorn màger de Carnaval.

Associar aqueles mots sembla contradictòri, un oximore per parlar
saberut. Mas veiretz qu’avèm un ingèni coma sempre França ne porgís
per los faire juntar.

S’agís de la normalizacion generalizada daus noms de luòcs per facilitar la vida
dau GPS e autre « Amazon ».