La cronica de Joan Loís Blenet

Un fum d’articles e d’emissions dison de longa l’espanta que de populacions totas creson d’enormitats que son lo contrari de la realitat.

Aquesta cronica, isolat occitan dins un jornau gaireben tot en francés, a de
segur una sensibilitat atentiva a la question das lengas.

Los 21 e 22 de març se debanèron a Carcassona los Xens encontres de
l’Immersion de l’ISLRF.

Amb nòstra istòria reiala longa, quand se parla de monarquia vesèm tot un decorum d’ancians temps e d’afars de familha.

Lo 16 de març de 1244 es jorn d’istòria per la lenga, la cultura e lo pòble occitan.

Meravilha de la polifonia dins la cacofonia escridassaira e tragica dau mond.

Las eleccions, tan las previstas das europencas coma « la suspresa dau
chef » das legislativas, espantèron lo mond e balhèron una situacion politica trebola e tibada.

Lo rapòrt a la cultura caracteriza las personas e las societats.

Una rusa bèla es de proclamar fòrt e naut una valor per amagar plan de
far lo contrari.

Las variantas de l’occitan serviguèron fòrça emai encara per lo disqualificar.
« Dins lo vilatge d’a costat dison pas parièr per aquò (l’escoba, l’engranièira…) pròva qu’es pas una lenga puòi qu’es tant cambiadissa ».