Granda emocion amb la mòrt dau Miquèl Còrdas. Una fin decidida e tragica que colorida sa vida tota. Celèbre per son ròtle dins « Plus belle la vie » i foguèt pres a la debuta un pauc coma l’indian occitan de servici.
A de segur la vida dona a meditar. Plan sovent ven subran dins un moment qu’i auriam pas pensat. Coma dins aquesta situacion viscuda fa gaire. Sèm dins un grand licèu de la region. Subte, siscla lo tindadís de las alarmas desfermadas : es un exercici d’alèrta. Las sirènas van a
clau, puèi los nauts-parlaires donan indicas e directivas.
Gaire d’occitans sabon que lo Gai Saber es d’invencion d’òc. Encara mens per saber que l’Academia dels Jòcs Florals es l’academia literària mai anciana dau mond. Fa los 700 ans ongan, sèt sègles, bèl atge !
Lo Tribunau Administratiu es un grand luòc d’educacion civica das populacions indigènas que sens relambi la Republica reeduca.
Avètz ausit parlar de la « man invisibla » dau mercat, man misteriosa e meravilhosa quetransmuda l’egoïsme absolut de cadun en armonia universala e bonur de l’umanitat.
Aqueste còp i sèm ! Dempuèi lo 7 d’abriu de 2023 avèm la possibilitat e lo plaser de vistalhar la primièira seria televisuala occitana. Es sus la plataforma France.tv e son títol n’es «LA SERIA», amor que seguÍs las aventuras descabestradas e risolièras d’un duò de trentenaris que vòlon realizar una seria en occitan.
Atau la justícia ven d’o jutjar : l’emplec dau còrse es enebit a l’Assemblada de Corsega. L’an passat faguèron tot parièr per un fum de comunas catalanas que volián discutir en catalan. L’enormitat d’aquesta proclamacion e sa violéncia son impressionantas.
Se fa cad’an coma un pelegrinatge lo 16 de març a Montsegur per gardar viva la memòria d’aquel jorn de 1244 que los darnièrs defensors dels Catars capitulèron. Anaràn au « Camp dels Cremats » tan plan nomenat ont 215 «eretics » foguèron supliciats amb los metòdes doces que la religion sanctifica.
D’ont ven la lenga nòstra ? Abans i aviá lo latin daus colonisaires. Abans encara n’i aviá d’autras que lo remembre se perdèt amb la dominacion romana de mai de quatre sègles.
Los mots fargan e formatan lo nòstre biais de pensar lo mond e per aquò nòstre biais d’èsser e fin finala la nòstra accion. Lo mot de pre-istòria n’es un d’aquesta mena. Ditz clarament que i aguèt un temps longàs que l’umanitat èra sens istòria.