Vivèm dins un país qu’a l’engèni per desqualificar çò qu’es popular. Es un mesprètz que ven de luènh, dau feodalisme e de la monarquia. E la republica seguís plan las piadas dau mesprètz ufanós de la cultura dau pòble.
En novembre de 2021 lo país de la bovina partejat entre Lengadòc e Provença, e que son còr n’es la Camarga, manifestèt a Nimes. 15000 personas e 1000 gardians faguèron « l’Auborada deis Ferris » en defensa das tradicions dau país daus buòus, de sas fèstas, son biais de viure e sa lenga.
Se l’actualitat de la guèrra èra pas tant tragica, i auriá de qué s’espetar de rire. La tartufariá, l’ipocrisia dau mond de l’economia e de la politica es sens ges de tèrme. Servís en plen per justificar la complasença, qu’èra de vertat una pacha, amb los païses dictatoriaus.
Mèfi, mèfi, aqueste mot es dangierós. Sembla pas res mas es anticonstitucionau es a dire dangièr grandassàs que bota França en perilh mortal. Es çò que ditz l’estat civil de Mende en seguir lo Conselh Constitucionau per refusar a una familha de donar aquel nom d’Artús au caganís nascut en decembre.
La setmana que ven, dau 18 au 22, se va debanar a Somèire de Vidorle un grand eveniment de cultura, las Trad’Ivernalas, encontres de musicas e danças tradicionalas. Serà la 24ena edicion e un grand plaser de tornar en grand aprèp la congelacion dau COVID.
Nomenar la lenga es la caracterizar. Longtemps la nòstra èra nomenada solament patés per lo
poder per li denegar sa qualitat de lenga. Apellacion pejorativa que popularisèt. Aquò realizèt çò
que disiá la denominacion : es pas una lenga adoncas se transmet pas.
L’opinion mesura ara lo marridum per la natura e la planeta dau productivisme intensiu que domina l’agricultura. Dau còp vesèm de mai en mai de militanças activas en contra, coma las ZAD e tanben l’afar das « bassinas » resèrvas d’aiga.
Plan sovent quand se parla de nòstra lenga d’òc, lo monde ne dison amb esmoguda l’expressivitat. « Una lenga que ditz las causas que la revirada torna pas. »
Amb l’ivèrn que ven, la guèrra dels russes contra Ucraïna nos evidéncia coma l’aiga a posita e l’electricitat son vengudas essencialas per la vida dins las nòstras societats.
Cada 20 de novembre fa un an de mai que França refusa aus enfants del país lo drech a lora cultura. Dempuèi que l’ONU votèt en 1989 la Convencion Internacionala dels Dreches de l’Enfant.
(Illustracion Calandreta Narbonesa)