Diga ! La darrièira de l’estiu en Menardia-sus-Òrb : van cercar la mèrda. Aquò, me diretz, es pas novèl mas aqueste còp la vòlon espepissar menimosament e los chins que se passejaràn dedins Besièrs deuràn presentar, en cas de contraròtle, sa carta d’identitat ADN per provar que son pas eles qu’an perdut quicòm dins la gandòla.
Diga ! Es lo tarabastèri menat per las tronçonadoiras que despertèt l’autre ièr los setòris de la sièsta. Figuratz-vos que per los « besonhs dau rodatge » de la seria televisada Deman nos aparten, -la scèna se debanava en ivèrn- TF1, mercé son eco-labèl, faguèt tombar lo brancum e plumar las fuòlhas de las platanas de la cort d’un ancian collègi de Seta aquí en plena saba en debuta d’estiu.
Diga ! Legiguère dins la premsa d’aquesta setmana que los japoneses corrisson coma cabras a la sal seguir corses per tornar apréner a sorrire. Cau dire que los pauròts se son desacostumats que venon sonque de tombar la masqueta a la fin de mars, una masqueta tant talament rasseguranta per eles que la sonavan « las braietas de la cara »…
Diga ! Me daissère dire que son a passar l’escoba dins París, París… Pensatz, cau que tot siaga a carrau, los J. O. se sarrant, lo mond tot van téner de graciosada e beure de l’uòlh la vila escanaira.
Diga ! La polemica, coma un tèrratrem amb miliassadas de replicas o encara las erupcions d’un Vesuvi que non jamai s’apasima, ufla, ufla e espeta regularament dins la premsa o sus los malhums socials.
Diga ! Imagina un pauc… Sèm dins la vesprada dau 12 de setembre de 1213, dau costat de Murèth. Alara que complètament plegat te’n tòrnas de vendémiar ta vinhòta de las costièiras de Garona, veses au pè dau castelet, dins un tarabast e un çaganh terribles, flotejar còsta las armas de l’ostau d’Aragon, las bandièiras dels comtes de Foish, de Cominges e evidentament aquela dau Raimon VI de Tolosa : de gula a la crotz clechada pometada e voidada d’aur
Diga ! Lo mond petan la santat e ne petam collectivament en fach… La fauta a totes aqueles que fan passar sa santat avant sa vida, aqueles que vòlon pas pus coma los ancians manjar gras e beure pur, aqueles que se noirisson d’espirulina, de tofú, de quinòa e que fonhan lo caçolet o la costela de moton a la grasilha…
Diga ! Figuratz vos que l’autre dijòus, dins la vesprada, ère, en bon ciutadan e segon las directivas governamentalas a faire durcir d’uòus dins « un dispositiu tindaire portatiu».
Diga ! Francament, levat d’èsser ninòi, ninòi ; d’èsser sortit de Niana dau costat de la mameta e de Bosigas per lo paire ; d’èsser un pèc de Menerbas ont n’i maites que de brins d’èrbas ; d’èsser fava de Montfavet que son asili de fadat faguèt sa renomada internacionala o tòca-la -bomba arribat d’Agde a Seta per la plaja ; qual podiá creire que lo Conselh Constitucionau anava remandar e invalidar la refòrma de las retiradas ?
Diga ! N’i a que te parlan dau drech de la sang, que se creson dirèctament sortits dau trauc de la dòna e se pensan que sa sang pura que pura -tant talament pura que de còps n’es blava !- deu pas abeurar lo selhon coma aquela de la plèba.