Diga ! Sus las ondas de las bonas ràdios d’un còp èra, a la fin de cada bulletin de desinformacion, i aviá la rubrica de la Borsa. Doncas amigas, amics escotaires en cèrca d’un pache bon ne trapère un d’excepcional per vosautres.
Diga ! A la una d’un grand quotidian parisenc setmana passada, dins lo patés d’amontdaut çò va solet, mas coma siái manhac, vos fau la traduccion en bona lenga nòstra : « Es que cau beure de vin davant sos enfants ? » Aquò ‘s aquò la question que se pausan.
Diga ! La mòstra agricòla de París que se ven de clavar metèt a l’onor las bèstias cornudas e es benlèu per aquò que los tòcamanetas, qu’aiman d’embanar son mond, i corrisson coma cabras a la sal.
Diga ! Quand Zelinski passèt per París l’autra setmana, per plorar d’armas de guèrra de mai en mai destructrises, ie donèron en mai la legion d’onor, saique per faire compés a aquela dau Po-Potina.
Diga ! Enfin una refòrma que va dins la bona endrechièira ! L’autre ièr que partissiái trabalhar, de qué te vegère pas ? Un carri de vièlhs dau Clapàs -dison aquò la REME : Retirada Esportiva Montpelhièr Escorreguda- que partissián per caminar per las garrigas. E aquí dise de non ! Non de non !
Diga ! Es a res pus i compréner e pasmens semblariá qu’una pagina se virèsse a de bon. N’acabam saique d’una temporada curiosa facha de masquetas e de morres lords, d’embarraments e d’atestacions messorguièiras, de cobrifuòcs, de sulfatatges en teletrabalh e d’amor de luònh.
Diga ! Avisa lo cèl nos va tombar lèu sus lo cigarro ! Dintram dins la depression totala, nos dison los badaires dau cèl, los sabentasses que fan la pluòja e lo temps bèl. Lo vortèx polari es a s’afondrar, s’escrancar, s’escagassar… Francament aquò te fica la petarrufa, non ?
Diga ! Sabe pas se n’i a fòrça que legisson l’occitan o qu’escotan ràdio Lengadòc, mas aquò me deu pas empachar de desirar als amics chineses -que grafinhère d’unes còps dempuòi la tròba geniala de la covid- una bonna annada dau lapin d’aiga.
Diga ! A la bèla maire n’i arribèt una, passat ièr. Figuratz-vos que volguèt préner rendètz-vos amb son osteopata, una dròlla geniala que d’una gibossa vièlha e cruchida te ne fa, en doas sesilhas, una polideta mameta de las sèts beutats, regda e botonada, drecha coma lo paissèl de castanhièr novèl que metes au malhòl.
Diga ! Dins aquela França dau sègle XXI se ne passa totjorn de maduras. N’i a qu’an d’idèias a cochar defòra. Aquí la darrièira de la setmana passada : lo cònsol de Pantin, per promòure l’egalitat femna-òme, feminiza lo nom de sa vila per un an -pas mai cau pas galejar !- e fa de Pantin, Pantine !