La guinhada de l’IEO d’Erau

Diga ! La polemica, coma un tèrratrem amb miliassadas de replicas o encara las erupcions d’un Vesuvi que non jamai s’apasima, ufla, ufla e espeta regularament dins la premsa o sus los malhums socials.

Diga ! Imagina un pauc… Sèm dins la vesprada dau 12 de setembre de 1213, dau costat de Murèth. Alara que complètament plegat te’n tòrnas de vendémiar ta vinhòta de las costièiras de Garona, veses au pè dau castelet, dins un tarabast e un çaganh terribles, flotejar còsta las armas de l’ostau d’Aragon, las bandièiras dels comtes de Foish, de Cominges e evidentament aquela dau Raimon VI de Tolosa : de gula a la crotz clechada pometada e voidada d’aur

Diga ! Lo mond petan la santat e ne petam collectivament en fach… La fauta a totes aqueles que fan passar sa santat avant sa vida, aqueles que vòlon pas pus coma los ancians manjar gras e beure pur, aqueles que se noirisson d’espirulina, de tofú, de quinòa e que fonhan lo caçolet o la costela de moton a la grasilha…

Diga ! Figuratz vos que l’autre dijòus, dins la vesprada, ère, en bon ciutadan e segon las directivas governamentalas a faire durcir d’uòus dins « un dispositiu tindaire portatiu».

Diga ! Francament, levat d’èsser ninòi, ninòi ; d’èsser sortit de Niana dau costat de la mameta e de Bosigas per lo paire ; d’èsser un pèc de Menerbas ont n’i maites que de brins d’èrbas ; d’èsser fava de Montfavet que son asili de fadat faguèt sa renomada internacionala o tòca-la -bomba arribat d’Agde a Seta per la plaja ; qual podiá creire que lo Conselh Constitucionau anava remandar e invalidar la refòrma de las retiradas ?

Diga ! N’i a que te parlan dau drech de la sang, que se creson dirèctament sortits dau trauc de la dòna e se pensan que sa sang pura que pura -tant talament pura que de còps n’es blava !- deu pas abeurar lo selhon coma aquela de la plèba.

Diga ! Sus las ondas de las bonas ràdios d’un còp èra, a la fin de cada bulletin de desinformacion, i aviá la rubrica de la Borsa. Doncas amigas, amics escotaires en cèrca d’un pache bon ne trapère un d’excepcional per vosautres.

Diga ! A la una d’un grand quotidian parisenc setmana passada, dins lo patés d’amontdaut çò va solet, mas coma siái manhac, vos fau la traduccion en bona lenga nòstra : « Es que cau beure de vin davant sos enfants ? » Aquò ‘s aquò la question que se pausan.

Diga ! La mòstra agricòla de París que se ven de clavar metèt a l’onor las bèstias cornudas e es benlèu per aquò que los tòcamanetas, qu’aiman d’embanar son mond, i corrisson coma cabras a la sal.

Diga ! Quand Zelinski passèt per París l’autra setmana, per plorar d’armas de guèrra de mai en mai destructrises, ie donèron en mai la legion d’onor, saique per faire compés a aquela dau Po-Potina.