Un blòg per dire, mostrar, convidar lo mond tot a partejar un pauc dels nòstres camins d’Occitània, mercé lo rebaladís menat per lo trentenat d’associacions sòcias de l’IEO, aquí en tèrra d’Erau.
Diga ! Vòle aquí tirar lo capèu de gardian a l’amic Cristòu que per poder aver son passa-que-t’ai vist sanitari e ensenhar sa polida lenga nòstra, s’entrauca cada setmana dins las narras la brosseta anti-covid. Que, es aquò l’embolh, una durada dau tèst limitada dins lo temps que fa...
La vila mistèri èra : Ginhac (34)En français : Gignac
En 2005, vaquí çò qu’aviái escrich : « I a la vida de cada jorn, amb son cortègi de bonas e de marridas causas, amb sas obligacions, trabalh, familha… amb sos laguis de santat, d’argent, mai d’un còp de caumatge. I a la vida amb sas calamitats, guèrras, inondacions, tèrratremols, auragans e lors terribles consequéncias ; la vaca bauja de trista memòria, e totara la gripa dels aucèls, que fa tant páur s’escotam los especialistas e los mediàs. »
Lo cèl es clar, lèu lo solelh puntejarà, res empacharà la rièja d’arribar.
Sèm vertadièrament piòts que se pòt pas dire : sèm passats a costat d’unas evidéncias bèlas qu’aurián pogut transformar non solament nòstra vida personala mas tanben l’anar de la societat.
Competéncia es lo mot totèm per parlar das collectivitats e definir lor accion. Se ditz pas jamai qu’an de responsabilitats. Aquò’s pro curiós e questionant. La competéncia es un saupre-faire, un saber (mai o mens gai) dins un domeni. Es tanben una virtualitat, una potencialitat, pas una obligacion. Es plan atau que lo monde l’emplegan per la vida-vidanta : « Lo collèga es competent en informatica, te poirà ajudar ». Lo tonton qu’es competent per endormir los nenons a pas obligacion d’o faire pertot ont passa, e urosament per el pecaire !
Avèm conegut de jòcs de construccion mens impausants qu’aqueles gigants de las mars que son los pòrta-conteneires, qu’alimentan los Terrians de la planeta tota del necessari e mai de l’inutila.
Diga ! Un còp èra, en 2019, quand arribèt la gastapiana chinesa nos diguèron qu’anàvem dintrar dins lo temps dau papet bom-bom. Efectivament, a la debuta aquò descanilhèt a ronfle dins los EAPADs e autres moritòris de papetum. Puòi, vos sovenètz ?, quand n’aguèrem enfin, las masquetas venguèron obligatòrias. Mas el, lo Bernat se’n batiá.
Lo sorire de la setmana amb l'IEO d'Erau.
La langue occitane vibre par toutes les paroles des textes au fil de notre dialogue voix/piano qui espère faire partager au public les instants fulgurants que cette poésie nous donne.